Oude Delft

De Oude Delft is de oudste gracht en een straat in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Hij loopt grofweg in noord-zuidrichting en doorsnijdt het westelijk deel van de binnenstad.

Oude Delft
De Oude Kerk, gezien vanaf de Oude Delft vanuit het noorden
Geografische informatie
Locatie	Binnenstad (Delft)
Coördinaten	52° 1′ NB, 4° 21′ OL
Begin	Kolk
Eind	Zuidwal
Algemene informatie
Aangelegd in	1100
Kaart

Straatzicht de Oude Delft (vanaf de Bagijnhofbrug)

De historische Delf (een verouderd woord voor "gracht") werd vermoedelijk omstreeks 1100 gegraven, toen er van de stad Delft nog geen sprake was. Hij diende om het omliggende land te ontwateren. De gracht was een verbreding van een deel van het krekenstelsel van de Gantel. Toen aan het einde van de 12e eeuw parallel aan de Delf een tweede gracht werd gegraven ontstonden de namen Oude Delft en Nieuwe Delft. (Die laatste draagt tegenwoordig achtereenvolgens de straatnamen Lange Geer, Koornmarkt, Wijnhaven, Hippolytusbuurt en Voorstraat.)

Zowel aan de noord- als aan de zuidzijde waren de twee grachten verbonden door een kolk – de noordelijke Kolk draagt nog steeds die naam. Het ingesloten land werd bij het graven van de Nieuwe Delft met klei opgehoogd en vormde de basis van de stad. In de Gouden Eeuw was dit hoger gelegen land in de drassige binnenstad een populaire woonplaats voor vermogende kooplieden. Aan de Oude Delft bevinden zich dan ook veel herenhuizen, die vaak de status van rijksmonument hebben[1].

Omstreeks 1300 kreeg Delft, als deel van zijn verdedigingswerken, voor het eerst een buitengracht. De hedendaagse opvolger van die buitengracht vormt tegenwoordig samen met het buitensteedse deel van de oorspronkelijke Delf de (Delftse) Schie.