Otto Schumann

Otto Schumann was de zoon van een legerofficier. Hij volgde een militaire opleiding en in 1907 trad hij in dienst bij het leger. Tijdens de Eerste Wereldoorlog was hij onder meer commandant van een bataljon. Nadat hij na het einde van de oorlog uit het leger werd ontslagen, sloot hij zich aan bij een vrijkorps in Oost-Pruisen en bekleedde daar diverse bestuurlijke functies, waaronder in 1920 die van Landraad. In 1920 werd hij lid van de Duitse Nationale Volkspartij, maar toen hij in juli 1921 in dienst trad bij de politie, beëindigde hij zijn lidmaatschap van de politieke partij. Na de machtsovername van Adolf Hitler in 1933 sloot Schumann zich als lidnummer 1 753 690 aan bij de NSDAP. In de volgende jaren maakte hij snel carrière, waarna hij in 1937 als officier in dienst trad bij de een jaar eerder door Heinrich Himmler opgerichte Ordnungspolizei, ook wel bekend als de Grüne Polizei. Twee jaar later werd Schumann opgenomen in de Schutzstaffel met SS-nummer 327 367 en nog geen vier maanden later bevorderd tot de rang van SS-Standartenführer. Na de inval in Polen door Duitsland bekleedde hij enige tijd voor de Ordnungspolizei een staffunctie bij de Duitse opperbevelhebber in Polen.

Na de Slag om Frankrijk werd hij in juni 1940 aangesteld als bevelhebber van de Ordnungspolizei in de bezette Nederlandse gebieden, dat het hoofdkwartier had in Den Haag en waar hij werkte als direct ondergeschikte van Hanns Albin Rauter. In die hoedanigheid was Schumann verantwoordelijk voor de betrokkenheid van de eenheden onder zijn bevel bij de onderdrukking van de Nederlandse bevolking en bij de deportaties van onder meer Joodse Nederlanders. Het was Otto Schumann die op 1 juli 1940 naar aanleiding van Anjerdag de eerste anti-Joodse maatregel nam in Nederland, door deelname van Joden in de luchtbeschermingsdienst te verbieden.[1][2]

In december 1942 werd Schumann overgeplaatst naar de Duitse stad Münster. In Den Haag werd hij opgevolgd door Heinrich Lankenau (1891-1983).[3] Aan Schumann werd in september 1943 verlof verleend. Van maart tot oktober 1944 keerde hij tijdelijk terug in actieve dienst, als bevelhebber van de Ordnungspolizei in de Oostenrijkse hoofdstad Wenen, waarna zijn dienstverband bij de Ordnungspolizei voorgoed werd beëindigd. Hij had inmiddels de rang van luitenant-generaal der Politie bereikt. Aansluitend zou Schumann tot het einde van de oorlog een staffunctie bekleden bij de Allgemeine-SS. Zijn hoogst bereikte rang bij de SS was die van SS-Gruppenführer, vergelijkbaar met de legerrang van generaal-majoor. In de periode van januari tot mei 1946 werd hij door de geallieerden geïnterneerd. Vanaf november 1948 ontving hij een pensioen.

• IJzeren Kruis 1914, 1e Klasse en 2e Klasse
• Kruis voor Oorlogsverdienste, 1e en 2e Klasse
• Ehrendegen des Reichsführers-SS
• SS-Ehrenring

Zie de categorie Otto Schumann (Duitse generaal) van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.