Otto Bonsema

Bonsema werd in de jaren twintig lid van Velocitas. Destijds gold de club als tweede club in Groningen, achter Be Quick. Hij bleek een groot talent en speelde vanaf het seizoen 1928-1929 in het eerste elftal, waar hij over het algemeen de rechtervleugel vormde met de grillige rechtsbuiten Eppie Meulema.

Velocitas wist met Bonsema een geslaagde aanval te doen op de positie van Be Quick. In de periode 1926 tot 1935 behaalde Velocitas vrijwel ieder jaar het Noordelijk kampioenschap. In de finalecompetitie, tussen de vijf afdelingskampioenen kwam het echter nooit verder dan de tweede plaats.

Het grootste succes behaalde Bonsema met Velocitas in 1934 toen de ploeg de KNVB beker won na in de finale te winnen van Feyenoord.

Bonsema stapte in 1937 over naar GVAV. Oorzaak daarvan was een schandaal. Velocitas werd door de KNVB verdacht van overtreding van de toenmalige amateurbepalingen. Het bleek dat de spelers op de lange treinreizen die gemaakt moesten worden voor de kampioenscompetitie een vergoeding voor eten en drinken hadden gekregen van fl 2,50 per speler, hetgeen in die jaren van stringent amateurisme niet was toegestaan. Het bestuur, waarin de vader van Otto Bonsema als voorzitter fungeerde, trad daarop af. Bonsema en enige medespelers waren solidair met het bestuur. Het nieuwe bestuur accepteerde dat niet en Bonsema en de met hem solidaire spelers werden langdurig geschorst. Gedurende heel het seizoen 1936/1937 mochten ze niet voetballen. Voor Velocitas betekende dit het definitieve einde van haar gouden eeuw. Voor GVAV is Bonsema een grote aanwinst. In 1940 behaalt de club, met Bonsema, voor de eerste en laatste maal in haar bestaan het Noordelijk kampioenschap.

In 1932 en 1933 speelt Bonsema vijf interlands voor het Nederlands elftal waarin hij 3 keer scoort. In 1939 speelt hij ten slotte zijn zesde en laatste interland. Ook is Otto een vaste klant in het noordelijk elftal ondanks dat hij ook bij reservebeurten voor oranje niet mee kan doen met de noordelijke ploeg speelt hij tientallen wedstrijden voor dit elftal. Onder andere zeven keer in de jaarlijkse semi-interland tegen Noord-Duitsland, voor de oorlog de belangrijkste wedstrijd op de noordelijke voetbalkalender.

Bonsema beëindigt zijn loopbaan als speler halverwege het seizoen 1942/1943. Hij treedt als coach in dienst van de KNVB. Toen Heerenveen-trainer Anton Dalhuysen in 1945 plotseling overleed, werd hij een korte tijd trainer van Heerenveen, waar hij onder meer Abe Lenstra onder zijn hoede kreeg.

Op 1 januari 1948 keerde hij als trainer terug bij GVAV. Onder zijn leiding weet de ploeg als enige in het noorden zich na de invoering van het betaald voetbal te plaatsen voor de eredivisie.

Na veertien jaar stapt Bonsema over naar Veendam. Er waren meerdere clubs in hem geïnteresseerd, maar hij wil zijn sportzaak in Groningen aanhouden. Na een aantal jaren als trainer bij Veendam wordt hij manager technische zaken. In die rol krijgt hij in 1970 een conflict met de toenmalige trainer Leo Beenhakker. Beenhakker moet het veld ruimen en Bonsema keert nog een keer terug als trainer.

Na het afsluiten van zijn carrière is Bonsema nog betrokken bij het Eurovoetbal toernooi, dat jaarlijks in Groningen wordt gehouden. Na zijn dood in 1994 wordt de bokaal die ieder jaar wordt uitgereikt aan de beste speler vernoemd naar Bonsema.

• Lijst van spelers van het Nederlands voetbalelftal

• GVAV statistieken tot en met 1971