Oranjegroene melkzwam
De oranjegroene of smakelijke melkzwam (Lactarius deliciosus; synoniemen: Agaricus deliciosus, Galorrheus deliciosus en Lactifluus deliciosus) is een vrij algemeen voorkomende paddenstoel uit de russulafamilie (Russulaceae).
| Oranjegroene melkzwam | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Soort | ||||||||||||||
| Lactarius deliciosus (L.) Gray (1821) | ||||||||||||||
Afbeeldingen Oranjegroene melkzwam op  | ||||||||||||||
Oranjegroene melkzwam op  | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
Verwante soorten zijn de peenrode melkzwam (Lactarius deterrimus) en de baardige melkzwam (Lactarius torminosus).
Beschrijving
De oranjegroene melkzwam heeft een oranjerode tot bruine gewelfde hoed, die een deuk in het midden krijgt naarmate hij groter wordt. De hoed heeft aanvankelijk een omgekrulde rand. Verder is de hoed kleverig, stevig en vertoont concentrisch gekleurde zones op een bleek vleeskleurige of rossig-bruine ondergrond. De hoed kan een diameter van 3 tot 10 centimeter bereiken.
De lamellen zijn lichtoranje tot geel en kunnen bij aanraking of kneuzing groen verkleuren. Ze zijn aflopend en liggen dicht opeen. De holle steel is bleek geelbruin tot wijnkleurig en soms roze, met donkere vlekken die op sommige plaatsen groen verkleuren. De sporen zijn okerkleurig en ellipsvormig.
Het vlees is roodachtig geel (tijdens de groei evolueert de kleur van wit naar oranje) en het sap heeft een zoete tot kruidige smaak.
De zwamvlokken produceren een mengsel van vetzuren en andere organische verbindingen, waaronder 4-chromanon, anofininezuur, 3-hydroxyacetylindool, ergosterol en cyclische dipeptiden.[1]
Eetbaarheid
De oranjegroene melkzwam is zeer goed eetbaar. Het wordt in talrijke keukens verwerkt in recepten, waaronder in Catalonië, de Provence, Polen en Cyprus.
Voorkomen
De oranjegroene melkzwam groeit vrijwel alleen aan de voet van dennenbomen (symbiose) op een niet te zure bodem. De soort komt van juli tot oktober voor van het laagland tot in de bergen en kan plaatselijk sterk vertegenwoordigd zijn. De paddenstoel wordt veelvuldig aangetroffen in de Pyreneeën. Ook in Noord-Amerika, Turkije, Chili, Australië en Nieuw-Zeeland wordt de soort gevonden.
Externe links
- Kaarten met waarnemingen:
Bronnen, noten en/of referenties
|