Ontzuiling

Ontzuiling is het wegvallen van naast elkaar bestaande structuren in een samenleving die duidelijk getekend zijn door verschillende levensbeschouwelijke groepen binnen die samenleving. Het is het tegenovergestelde van verzuiling. Kenmerken van ontzuiling zijn onder meer dat individuen niet langer keuzes maken omdat ze bij een ideologische groep horen, maar op basis van eigen afwegingen deelnemen aan organisaties van buiten de eigen 'zuil' en zich niet meer (per se) houden aan de voorschriften van die zuil.

In Nederland vond op het einde van de jaren zestig en doorheen de jaren zeventig een snelle ontzuiling plaats, terwijl de zuilen in België sterk bleven tot in de jaren negentig. Dit verschil kan verklaard worden door de snellere bevolkingsaangroei in het noorden (zowel natuurlijk als door immigratie) en doordat de industrialisering in het zuiden al langer bezig was en geleidelijker gebeurde. Ook waren de dominante zuilen in België streekgebonden (katholiek in het nederlandstalige noorden, socialistisch in het franstalige zuiden) waardoor ideologische tegenstellingen vaak een uitlaatklep vonden in de taalstrijd.[1]

De Nederlandse ontzuiling was onlosmakelijk verbonden met de democratisering en emancipatie die in die periode hun intrede deden. De invloed van de televisie en andere massamedia was hierbij belangrijk, want die maakte het mogelijk kennis te nemen van gedachten en ideeën die bij anderen leefden.

Bronnen, noten en/of referenties

W.P. Blockmans, "The Low Countries," in Peter N. Stearns et al. (red.), "Encyclopedia of European Social History from 1350 to 2000," vol. 1, Charles Scribner's Sons 2001.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[Blockmans-1] W.P. Blockmans, "The Low Countries," in Peter N. Stearns et al. (red.), "Encyclopedia of European Social History from 1350 to 2000," vol. 1, Charles Scribner's Sons 2001.