Notharctus

Het uiterlijk van dit dier was zeer vergelijkbaar met dat van de hedendaagse maki's uit Madagaskar. Ongeveer veertig centimeter lang (exclusief de staart), moest dit dier ongeveer vier kilogram wegen. De ledematen waren langwerpig, net als de staart, en het lichaam was zeer flexibel. De schedel, met een vrij lange snuit, was begiftigd met een gefuseerde mandibulaire symfyse, zoals die van de huidige primaten. De snijtanden waren vergelijkbaar met beitels, terwijl de kiezen goed ontwikkelde scherpe richels hadden. Ten slotte waren de hoektanden groter bij mannen. Handen en voeten hadden grote, tegenovergestelde duimen, terwijl de vingers lang waren en nagels hadden.

De notarcto (wiens naam "valse beer" betekent) behoort tot een uitgestorven groep primaten, bekend als adapiformes (Adapiformes). Hun overblijfselen zijn voornamelijk in Europa en Noord-Amerika gevonden. Deze primaten behoorden tot de eersten die tal van eigenschappen ontwikkelden die geschikt zijn voor boomleven, zoals poten die geschikt zijn voor grijpen, binoculair zicht en flexibele ruggen. Met name de notarcto dankt zijn naam aan de subfamilie van de Notharctinae, voornamelijk Noord-Amerika, die onder andere ook Cantius, Pelycodus en Smilodectes omvat. De bekendste notarctosoort is Notharctus tenebrosus.

Dit dier moest een uitstekende klimmer zijn: de fossiele resten geven aan dat de benen perfect geschikt waren om de takken van de bomen te grijpen, terwijl de lange staart een effectief hulpmiddel kon zijn om het lichaam in evenwicht te houden wanneer Notharctus evoluties tussen de bomen maakte. De morfologie van het gebit suggereert dat deze primaat een bladgebaseerd dieet had aangenomen.

• Fleagle, J.G. (1999). Primate Adaptation and Evolution. San Diego: Academic Press.