Norman Johnson
Norman W. Johnson (Chicago, 12 november 1930 – Seekonk, 13 juli 2017) was een Canadees wiskundige, die heeft gewerkt aan Wheaton College, Norton (Massachusetts). Hij verkreeg zijn doctoraat van de Universiteit van Toronto in 1966 met een dissertatie getiteld De theorie van de uniforme polytopen en honingraten onder de supervisie van H.S.M. Coxeter.
.jpg)
In zijn doctoraat van 1966 ontdekte Johnson een kleine klasse van drie uniforme antiprisma-achtige sterpolychora die naar hem de Johnson-antiprisma's worden genoemd.
In 1966 kwam hij met een lijst van 92 convexe niet-uniforme veelvlakken met regelmatige zijvlakken. Victor Zalgaller bewees in 1969 dat Johnsons lijst daadwerkelijk uitputtend was. Deze 92 veelvlakken staan nu bekend als de Johnson-lichamen.
Later heeft Johnson deelgenomen aan het Uniform Polychora Project, een poging om hoger-dimensionale polytopen te vinden en de benoemen.
Johnson werd 86 jaar oud.
Werken
- Hyperbolic Coxeter Groups (Hyperbolische Coxeter Groepen)
- Mostly Finite Geometries ISBN 0-8247-0035-X
- Convex Solids with Regular Faces (or Convex polyhedra with regular faces), Canadian Journal of Mathematics, 18, 1966, pages 169–200. (Bevat de oorspronkelijke opsomming van de 92 Johnson lichamen en het vermoeden dat er niet meer dan 92 zijn)
- The Theory of Uniform Polytopes and Honeycombs (De theorie van uniforme polytopen en honingraten), Ph.D. Dissertation, University of Toronto, 1966