Noorwegen in 1814
1814 was een scharnierjaar in de geschiedenis van Noorwegen. Bij de start van het jaar werd Noorwegen, toen nog in een unie met het Koninkrijk Denemarken, onderworpen aan een zeeblokkade door de koning van Zweden. In mei 1814 verklaarde een grondwettelijke conventie Noorwegen tot een onafhankelijk koninkrijk. Tegen het einde van het jaar had het Noorse parlement ingestemd om samen met Zweden een personele unie onder de Zweedse koning te vormen. Hoewel de Noorse nationalistische ambitie van een volledig onafhankelijk Noorwegen pas in 1905 zou worden gerealiseerd, was de crisis van 1814 een belangrijk keerpunt in de Noorse geschiedenis.
Kongeriget Norge
| |||||
Niet-erkende staat | |||||
| |||||
| |||||
Motto Koninklijk: Gud og fædrelandet ("God en het vaderland") Eidsvoll oath: Enige og troe, indtil Dovre falder ("Verenigd en trouw tot de bergen van Dovre afbrokkelen") | |||||
Kaart | |||||
Algemene gegevens | |||||
Hoofdstad | Christiania | ||||
Bevolking | 885.000 | ||||
Talen | Deens, Noors en Samisch | ||||
Religie(s) | Lutheranisme | ||||
Volkslied | Norges Skaal ("Toost van Noorwegen") | ||||
Munteenheid | Noorse rigsdaler | ||||
Regering | |||||
Regeringsvorm | Constitutionele monarchie | ||||
Dynastie | Huis Oldenburg | ||||
Staatshoofd | Koning Christiaan Frederik |
Het jaar bevat het verhaal van twee ambitieuze toekomstige Scandinavische koningen, die beiden hoopten om Zweden, Denemarken en Noorwegen aan het einde van de Napoleontische periode onder één troon te verenigen. Het Noorse volk en hun leiders bevonden zich in dit krachtenveld. Door in te spelen op de rivaliteit tussen Denemarken en Zweden slaagden de Noren erin voor zich een zekere mate van zelfbeschikking te verwerven.