Nils Johan Berlin
Nils Johannes Berlin (Härnösand, 18 februari 1812 – Stockholm, 27 december 1891) was een Zweeds scheikundige, mineraloog en arts.[1]
Nils Johan Berlin
| ||||
 | ||||
| Persoonlijke gegevens | ||||
| Volledige naam | Nils Johannes Berlin | |||
| Geboortedatum | 18 februari 1812 | |||
| Geboorteplaats |  | |||
| Datum van overlijden | 27 december 1891 | |||
| Plaats van overlijden | | |||
| Wetenschappelijk werk | ||||
| Vakgebied | Scheikunde Geneeskunde | |||
| Promotor | Jöns Jacob Berzelius | |||
| ||||
Biografie
Berlin werd geboren als zoon van Nils Magnus Berlin en Anna Sofia Gustafva Kjernander. Hij studeerde geneeskunde en scheikunde aan de Universiteit van Uppsala, waar hij onder toezicht van Jöns Jacob Berzelius zijn doctoraat behaalde. In 1845, een jaar nadat hij lid werd van de Koninklijke Zweedse Academie voor Wetenschappen, werd Berlin aangesteld tot professor in de scheikunde aan de Universiteit van Lund. In 1862 werd hem een positie aan de faculteit Geneeskunde aangeboden, die hij ook accepteerde.
Het zeldzame mineraal berliniet werd naar hem vernoemd.
Publicaties (selectie)
- Lärobok i naturläran för folkskolor och folkskollärareseminarier (1852)
- Läsebok i naturläran för Sveriges allmoge (1852)
- Anvisning till de allmännaste gifters upptäckande på kemisk väg (1845)
- In pharmacopæam suecicam commentarius medico-practicus (1846)
- Den svenska pharmacopéen öfversatt och kommenterad (1849-1851)
- Elementarlärobok i oorganisk kemi (1857)
Bronnen, noten en/of referenties
|
This article is issued from
Wikipedia.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.