Natuurlijk evenwicht

Natuurlijk evenwicht of biologisch evenwicht is de toestand van een ecosysteem waarbij de grootte van de populaties van elke soort schommelt om een bepaalde waarde. De aard en het aantal van de levende en niet-levende elementen waaruit het ecosysteem is opgebouwd blijven min of meer gelijk, waardoor er een bepaalde vorm van stabiliteit is. Het concept van het ecologisch evenwicht als een technische term is problematisch geworden en wordt niet meer gebruikt in de oorspronkelijke betekenis van de definitie. Meestal wordt de term tegenwoordig buiten de wetenschappelijke context en bijna altijd met een waardeoordeel gebruikt.[1][2]

Een dergelijk "evenwicht" kan verstoord worden wanneer er zich veranderingen voordoen in een van de biotische of abiotische samenstellende delen van het ecosysteem.

Zowel bij zeer dynamische als bij stabiele ecosystemen, zowel in het pionierstadium als in het climaxstadium kan er natuurlijk evenwicht zijn. Men onderscheidt een evenwicht ten gevolge van weerstand (resistence) of ten gevolge van veerkracht (resilience). In het eerste geval zal een verstorende ingreep slechts weinig effect hebben, in het laatste geval is er een mogelijk groot effect, maar keert het ecosysteem snel weer terug naar de evenwichtstoestand.