NH90

Op 1 september 1992 tekende NH Industries een NH90 design-and-developmentcontract met NAHEMA (NATO Helicopter Management Agency). Dit bureau vertegenwoordigde de vier participerende landen: Duitsland, Frankrijk, Italië en Nederland. Portugal kwam erbij op 21 juni 2001. Het ontwerpen begon in 1993. Het eerste prototype, de PT1, maakte zijn eerste vlucht op 18 december 1995.

Het tweede prototype, de PT2, vloog op 19 maart 1997, en het derde prototype, de PT3, volgde op 27 november 1998. Op 30 juni 2000 werd een industrialisatie en first-batch contract getekend voor 298 NH90's tussen NAHEMA en NHI. In 2001 tekenden nog drie klanten kooporders:

• Zweden voor 25 helikopters
• Finland voor 20 helikopters
• Noorwegen voor 24 helikopters.

Op 29 augustus 2003 bestelde Griekenland 34 NH90's, met een optie op nog eens 14 stuks.

In 2005 bestelde Australië er twaalf. Dit aantal werd in juni 2006 uitgebreid met 34, wat het totaal op 46 brengt. In Australische dienst zal de NH90 MRH-90 genoemd worden, waarbij MRH staat voor Multi-Role Helicopter. NH Industries heeft meerdere problemen gehad, waardoor de leveringen met ongeveer twee jaar vertraagd zijn. De eerste leveringen zijn gebeurd in december 2006, twee toestellen (in TTH versie) werden geleverd aan het Duitse opleidingscentrum in Bückeburg. Vanaf 2007 zullen de Italiaanse en Franse marine hun NFH versies krijgen. Ook zullen dan de eerste Zweedse en Noorse NH90's geleverd worden.

In juli 2006 tekende de Saoedische regering een contract voor in totaal 142 helikopters: 64 NH90, 20 Eurocopter Cougar, 42 Eurocopter Fennec, vier Eurocopter Panther marine versie en twaalf Eurocopter Tiger gevechtshelikopters. Ook tekende Nieuw-Zeeland een contract voor acht NH90's om de UH-1 Iroquois van de luchtmacht te vervangen.

België tekende in juni 2007 een contract voor acht toestellen als vervanging van de SeaKing, met twee TTH's in optie.

In 2012 besloot Portugal het contract voor tien exemplaren te ontbinden.[1]

In maart 2018 heeft Qatar een contract getekend voor de aankoop van 28 NH90 militaire helikopters, 16 stuks in tactische transportconfiguraties en 12 stuks geschikt voor maritieme operaties.[2] Het contract heeft een waarde van ruim 3 miljard euro. De order past in de plannen van het land om de militaire helikoptervloot te moderniseren.

In 2001 taxeerde Frankrijk de kosten van €19 miljoen voor de TTH tot €30 miljoen voor de NFH. Italië tekende een contract van €3,2 miljard voor haar 116 (+ 1 optie) helikopters, met levering tussen 2000 tot 2018.

In 1999 wilde de Nederlandse Defensie voor een bedrag van 1,3 miljard gulden 20 exemplaren van de NH90 kopen ter vervanging van de Lynx-helikopters van de marine[3], dat wil zeggen circa €30 miljoen per stuk. In 2011 was de prijs voor de 20 exemplaren gestegen tot 1 miljard euro[4], oftewel €50 miljoen per stuk. Naar verwachting is met de materiële exploitatie van de twintig NH90 helikopters een kostenbedrag gemoeid van €20 miljoen à €25 miljoen per jaar.[5]

Italiaanse NH90

van Nieuw Zeeland NH90

Volgens het Ministerie van Defensie zijn de laatste aantallen voorgenomen, bestelde en geleverde NH90's als volgt (stand 2011)[5]:

De Nederlandse regering heeft 20 NH90's aangeschaft ter vervanging van de Lynx SH-14D maritieme helikopter en de AB-412-reddingshelikopter. In gevolge de Helikopterstudie van het ministerie van Defensie zal de configuratie thans 12 stuks NFH en 8 stuks (met een optie op nog 2) TNFH zijn. De 12 NFH worden gestationeerd op Maritiem Vliegkamp De Kooy en worden ingezet voor maritieme taken, zoals het opereren vanaf schepen en Search and Rescue taken. De andere acht TNFH gaan transporttaken verrichten vanaf Vliegbasis Gilze-Rijen.

Door recente ontwikkelingen is de helikopterstudie achterhaald. Het bestand van Nederlandse NH90's bestaat nu uit 20 NFH's. Ook de spreiding van NH90's tussen de vliegbasissen is niet meer aan de orde, waardoor de gehele NH90 vloot gestationeerd zal zijn op Maritiem Vliegkamp De Kooy. Wel is afgesproken dat het lijnonderhoud op MVKK kan plaatsvinden, maar dat het grotere onderhoud plaats zal vinden bij het Logistiek Centrum Woensdrecht op de gelijknamige vliegbasis. Daarnaast zal internationale samenwerking geïntensiveerd worden en wordt onderzocht hoe concreet de Nederlandse en de Belgische NH90's gezamenlijk zouden kunnen worden ingezet. Dit is nog in een prematuur stadium en de verwachting is dat dit nog ten minste drie jaar zal duren voordat dit eventueel geformaliseerd is.

Door diverse problemen bij de ontwikkeling en productie is de introductie van de NFH helikopter bij de Marine Luchtvaartdienst diverse malen uitgesteld. In september 2007, tijdens de Heldair Show Maritiem op De Kooy, werd de eerste Nederlandse NFH getoond. De eerste NH90 heeft op 12 februari 2008 een bezoek gebracht aan de fabrieken van Stork Fokker in Papendrecht.[7] Stork Fokker levert een substantiële bijdrage in het ontwerp en bouw van dit militaire project. De laatste en daarmee twintigste NFH NH90 is op 10 juni 2016 afgeleverd.[8].

België heeft in totaal acht NH90's in gebruik. Vier NH90 NFH's worden ingezet voor Search and rescue (SAR) (Nederlands: opsporing en redding) van op de luchtmachtbasis in Koksijde. De vier NH90 TTH's zijn in gebruik voor tactisch troepentransport.[9]

Duitse NH90

Op 1 juni 2011 publiceerde het Nederlandse Trouw het bericht[4] dat volgens een intern rapport van de Nederlandse Koninklijke Luchtmacht blijkt dat de NH90 te zwaar is, minder mensen kan meenemen dan was voorzien en bij hoge temperaturen een kleinere actieradius heeft.

Hoewel de NH90 volgens de Nederlandse minister van Defensie Hillen in de plaats komt van de uit te faseren Cougar van de Nederlandse Koninklijke Luchtmacht zou de NH90 niet in staat zijn om dezelfde taken uit te voeren. De nieuwe helikopter zou 600 kilo te zwaar zijn en daardoor minder gewicht meenemen. Dit blijkt echter niet correct. Bij operaties boven zee kan de NH90 de gewenste 12 personen vervoeren en de Cougar komt tot negen. Met drie mensen aan boord kan de NH90 boven hete en droge gebieden ruim 185 mijl vooruitgeschoven van het verband of schip vliegen. Het toestel blijkt ondanks alle berichtgeving prima inzetbaar.

Ook de Duitse krijgsmacht is kritisch over de NH90.[10] De prestaties vallen tegen en ook de beperkte ruimte in het toestel leidt tot irritaties. De Belgische luchtmacht is positief en stelt dat het gaat om oude rapporten: ‘Dit gaat over de testvluchten die met die toestellen zijn uitgevoerd. Al die tekortkomingen zijn bij mijn weten aangepast.'[11]

Op 12 januari 2018 geeft de Belgische Luchtmacht toe dat er toch problemen zijn met de radar van drie van haar vier toestellen voor Search and Rescue. Door de update bij de producent zijn de toestellen elk bijna anderhalf jaar buiten gebruik.[12]

• Defensie.nl - Materieel NH90
• Leonardocompany.com - NH90