Muurgekko

Deze hagedis wordt maximaal 16 centimeter lang inclusief staart. Meestal is de kleur bruingrijs met dwarsbanden maar er is een bijzonder grote kleuren- en patronenvariatie; van brede banden tot spikkels, en kleuren van grijs tot bruin, maar ook gelig en zwart komen voor. Wel hebben ze allemaal 'krokodil-achtige' schubben op de huid; deze zijn sterk gekield en puntig vooral op de staart, flanken en zijkanten van de nek. Verder heeft deze soort een sterk afgeplat lichaam, een verticale pupil en grote kleefkussentjes (lamellae).

De muurgekko kan door de kleefkussentjes over elk oppervlak lopen, meestal rent hij over muren en steenhopen op jacht naar voedsel. Het is een nachtdier dat jaagt op insecten en andere kleine ongewervelden. Vijanden zijn slangen, andere hagedissen en in mindere mate roofvogels, want deze jagen overdag. De muurgekko kan 7 jaar oud worden, oudere dieren kunnen tamelijk dik en plomp worden.

De eieren worden meestal afgezet in gemeenschappelijke nestplaatsen in rotsspleten.

Deze soort komt voor in zuidelijk Europa, het Middellandse Zeegebied inclusief eilanden, en ook in Zuid-Iberië en noordelijk Afrika in droge streken met veel natuurstenen muren, rotsen of klippen waar hij zich tussen verstopt.

De soort werd voor het eerst beschreven door Carolus Linnaeus in 1758. Oorspronkelijk werd de naam 'Lacerta mauritanica gebruikt en later werd de soort toegewezen aan de niet meer erkende geslachten Gecko en Platydactylus.

Er zijn drie ondersoorten die verschillen in het verspreidingsgebied.

• Tarentola mauritanica juliae; Marokko.
• Tarentola mauritanica mauritanica; het grootste deel van het verspreidingsgebied.
• Tarentola mauritanica pallida; zuidwestelijk Marokko.

• Nederlandstalige beschrijving van de gekko en het houden ervan in een terrarium.