Molgula
Molgula is een geslacht van zakpijpen uit de familie van de Molgulidae. Het is het typegeslacht van deze familie, die werd opgericht door Félix Joseph Henri de Lacaze-Duthiers in 1877. De wetenschappelijke naam van het geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1848 door Edward Forbes.[3]
| Molgula | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
_-_Flickr_-_Andrea_Westmoreland.jpg) | ||||||||||
| Molgula occidentalis | ||||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||||
| ||||||||||
| Geslacht | ||||||||||
| Molgula Forbes, 1848 | ||||||||||
| Typesoort | ||||||||||
| Molgula oculata Forbes, 1848[1] | ||||||||||
Afbeeldingen op  | ||||||||||
Molgula op  | ||||||||||
| (en) World Register of Marine Species[2] | ||||||||||
| ||||||||||
Deze zakpijpen komen algemeen voor in de ondiepe sublitorale zone tot op een diepte van ongeveer 100 meter, gewoonlijk echter 20 tot 40 meter. Volwassen dieren zijn min of meer bolvormig met een doormeter van enkele centimeter (Forbes rapporteerde 5 cm voor M. oculata) en met de in- en uitstroomopening op samentrekbare buisjes. Ze zijn vastgehecht op een natuurlijke of kunstmatige harde ondergrond.
De larven van de meeste soorten, zoals Molgula citrina, zijn "dikkopjes" met een staart en kunnen gedurende een korte tijd (5 tot 170 minuten) nadat ze uit het ei komen, vrij zwemmen in zeewater. Ze worden erg kleverig en blijven uiteindelijk ergens aan vasthangen.[4] Ze zijn ook gekend als veroorzakers van fouling op scheepsrompen, staketsels en dergelijke.[5]
Bij een klein aantal soorten waaronder Molgula occulta zijn de larven echter niet beweeglijk; ze hebben geen staart zoals de "dikkopjes" en gedragen zich meer als een slak. Deze larven hechten zich vast aan het substraat in de onmiddellijke omgeving van het ouderlijk dier.[6]
Bronnen, noten en/of referenties
|