Mohamed Shahabuddeen

Shahabuddeen studeerde rechtsgeleerdheid aan de Universiteit van Londen, waar hij in de loop van zijn carrière verschillende malen naar terugkeerde. Hier slaagde hij in 1953 met een Bachelor of Laws. Hierna begon hij met zijn advocatenpraktijk in Guyana en studeerde op een gegeven moment verder, wat hij afrondde met de titel Master of Laws in 1958; in 1959 slaagde hij daarbij met de titel Bachelor of Science in Economie. Tijdens zijn verdere loopbaan bleef hij ook studeren, wat hem in 1970 de titel Doctor of Philosophy opleverde en in 1986 de titel Doctor of Laws.

Sinds 1959 werkte hij voor de Guyaanse overheid en in de politiek, eerst tot 1962 als advocaat van de kroon, vervolgens tot 1973 als advocaat-generaal en daarop als procureur-generaal tot 1978. Van 1978 tot 1987 was hij Minister van Justitie en waarnemend Minister van Buitenlandse Zaken en hij was sinds 1983 vicepremier van het land.

Van 1988 tot 1997 was hij rechter van het Internationale Gerechtshof in Den Haag. Aansluitend was hij tot 2009 rechter en twee maal vicepresident van het Joegoslavië-tribunaal. Daarnaast was hij sinds 1997 ook arbiter bij het Internationale Strafhof, eveneens in Den Haag, en van het Centrum voor Internationale Arbitrage in Caïro. In januari 2009 werd hij gekozen tot rechter van het Internationale Strafhof, een functie die in maart van dat jaar in zou gaan. In februari diende hij echter zijn ontslag in om persoonlijke redenen. Hij was lid van het Institut de Droit International sinds 1993.