Moerputten

De naam geeft aan dat het een moerassig gebied is, ter plaatse loopt een verlande prehistorische rivierbedding waarin sterke veenvorming heeft plaatsgevonden. De veenlaag was dik genoeg om te worden ontgonnen. Zo ontstonden twee plassen, de Lange Putten, waarover nu de grote Moerputtenbrug ligt, en een kleinere, de Moerput. Sporen van veenontginning zijn nog te zien in het landschap, zo zijn er talrijke legakkers. Het waterrijke gebied maakte eeuwenlang deel uit van de inundatiezone rond 's-Hertogenbosch. Dat betekende dat als het militair noodzakelijk werd geacht het waterpeil nog verhoogd moest kunnen worden. De aanleg van een spoorweg in het laatste kwart van de 19e eeuw was daarom alleen mogelijk als de spoordijk ter hoogte van de Moerputten werd onderbroken door een lange brug op pijlers.

De Moerputten bestaat uit veel verschillende terreintypen. Er zijn hooilanden, rietvelden, moerassen, open wateren en wilgenstruwelen. Het gebied heeft een rijke maar kwetsbare flora en fauna. Men vindt er reeën, vossen en zeldzame vogels als waterral, blauwborst en zomertaling. In het gebied is een geslaagde poging gedaan het pimpernelblauwtje, een in België en Nederland uitgestorven vlindersoort, te herintroduceren. Op de pijlers van de Moerputtenbrug zijn korstmossen, bladmossen en muurvarens te vinden, waaronder de in Nederland zeldzame en beschermde steenbreekvaren. Elders in het gebied liggen enkele van de weinige oorspronkelijke blauwgraslanden in Nederland.

Door het gebied loopt een oude spoorbrug, de Moerputtenbrug. Tegenwoordig is dit een voetgangersbrug waar het Halve Zolenpad over heen voert.

• Moerputten IVN 's-Hertogenbosch
• Moerputten en Moerputtenbrug

Zie de categorie Moerputten, 's-Hertogenbosch van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.