Mississippi (rivier)

De belangrijkste zijrivier is de Missouri, die in Saint Louis met de Mississippi samenkomt. De Missouri is tot aan de samenstroming langer dan de Mississippi in zijn geheel (dus vanaf de bron tot aan de Golf van Mexico) maar wordt toch als zij- en niet als hoofdrivier beschouwd. De Mississippi-Missouri behoort tot de langste rivieren van de wereld. Andere belangrijke zijrivieren zijn de Ohio, de Arkansas en de Red River.

De Mississippi ontspringt in het Itascameer in Noord-Minnesota. De rivier is hier nog niet meer dan een beekje van hooguit drie meter breed met helder water dat door de moerassen loopt. Het is in dit moerasgebied een "vlechtende rivier", wat inhoudt dat er veel kleine stroompjes zijn die vaak van loop veranderen.

Bij Saint Cloud, MN komen de eerste zijrivieren bij de Mississippi. Dit heeft tot gevolg dat het beekje een steeds grotere en bredere rivier wordt. Echter ook hier is de rivier nog overwegend vlechtend. Van Minneapolis tot Saint Louis vloeit de Mississippi door uiterwaarden tussen hoge, steile oevers, waar de loop nog steeds verandert.

Na de plaats Cairo in Illinois begint de rivier echter te meanderen. Dit houdt in dat deze bochtiger wordt en dat de loop meer gelijk blijft. De bochten worden slechts traag wijder.

De rivier zwelt pas echt uit naar zijn grootheid als de grootste zijrivier erbij komt, de Missouri. De Mississippi wordt dan in een keer een stuk breder en het water wordt ook troebeler door al het sediment dat toegevoegd wordt aan het water.

Als ook de Missouri erbij gekomen is, stroomt de rivier nog een stuk door tot de monding van de Red River aan de noordgrens van de staat Louisiana (staat). Daar splitst de Mississippi in zijn belangrijkste aftakking, de Atchafalaya River. Deze stroom takt af bij Simmesport in Louisiana, op een punt waar ook de Red River deze beide stromen voedt. Een gedeelte van het totale debiet vloeit in de Atchafalaya. Een waterbouwwerk, de Old River Control System, controleert sinds de aanleg in 1963 de hoeveelheid water die hier aan het debiet van de Mississippi wordt ontnomen. De installatie, beheerd door de United States Army Corps of Engineers, staat ingesteld dat 30% van het debiet via de korte bedding van de Old River naar de Atchafalaya River stroomt. Wetenschappers stellen dat door de kracht van de rivier en de ligging van de stroombedding de Atchafalaya de natuurlijke monding van de Mississippi zal worden, en dat de waarschijnlijkheid dat het water meer en meer zijn weg langs de Atchafalaya Swamps zal zoeken jaar na jaar toeneemt. Dit fenomeen, avulsie of ook wel delta switching genoemd, zou rampzalig zijn voor de grote zeehaven aan de monding van de Mississippi, de haven van South Louisiana. Zolang de stuwen aan de Old River het water kunnen tegenhouden, behoudt de Mississippi evenwel zijn huidige route. Bij een te groot debiet beschikken de US Army Corps of Engineers nog, even stroomafwaarts van de aftakking, over de mogelijkheid bijkomend water af te voeren van de stroom door het openen van de Morganza Spillway. Dit is sinds de aanleg van deze noodoverlaat nog slechts twee maal gebeurd, in 1973 en 2011.

De met stuwen en dammen gecontroleerde waterloop van de stroom eindigt in de Mississippidelta in de Golf van Mexico. Deze delta bestaat uit een groot vlechtend stuk rivier met veel zandeilandjes die gevormd worden door het sediment dat de rivier er afzet.

In de tijd van de indianen bestond rondom de Mississippi een stedelijk netwerk. Hiervan was Cahokia (in wat nu Illinois is) eeuwenlang de voornaamste nederzetting langs de rivier. Hoewel Europeanen het gebied lange tijd met rust lieten, werd de bevolking gedecimeerd door geïmporteerde ziekten zoals pokken. Sommige volkeren namen een nomadische levensstijl aan met behulp van verwilderde en opnieuw getemde paarden. De steden werden verlaten en vervielen.

Moderne steden aan de Mississippi zijn onder meer Minneapolis-Saint Paul, Davenport, Saint Louis, Memphis, Baton Rouge en New Orleans.

De eerste Europeaan die de Mississippi zag was waarschijnlijk de Spanjaard Hernando de Soto in 1541. Hij stierf het jaar daarop bij de rivier. De Fransen Louis Joliet en Jacques Marquette verkenden een groot deel van de Mississippi in 1673 en hun landgenoot René Robert Cavelier, Sieur de La Salle zakte in 1682 de rivier af tot aan de monding. Het gebied rond de rivier werd aanvankelijk Frans gebied, onder de naam Louisiana.

De Mississippi zorgde ook voor wateroverlast. In 1993 stond de omgeving van St. Louis 144 dagen onder water.

• Lijst van langste rivieren ter wereld

Zie de categorie Mississippi River van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.