Milt Hinton

Milton J. Hinton (Vicksburg, 23 juni 1910 - Queens, 19 december 2000) was een Amerikaans jazzzanger, -bassist, orkestleider, componist, fotograaf, jazzvorser en schrijver.

Milt Hinton
Algemene informatie
Volledige naamMilton J. Hinton
BijnaamThe Judge
GeborenVicksburg, 23 juni 1910
OverledenQueens, 19 december 2000
Land Verenigde Staten
Werk
Genre(s)Jazz
BeroepMuzikant, zanger, orkestleider, componist, fotograaf, jazzvorser, schrijver
Instrument(en)Bas
(en) IMDb-profiel
(en) Allmusic-profiel
Portaal    Muziek

Biografie

Milt Hinton was de zoon van een muzieklerares en organiste, groeide op in Chicago en leerde eerst viool, hoorn en bassaxofoon spelen. Aan de high school begon hij bas te spelen en studeerde hij muziek aan de Northwestern University. Hij speelde in de bands van Boyd Atkins en Tiny Parham. Vanaf 1931 was hij bij de violist Eddie South, daarna bij Erskine Tate, Freddie Keppard, Jabbo Smith en in 1936 in het trio van Zutty Singleton. Van 1936 tot 1951 was hij in de band van Cab Calloway. Na diens ontbinding speelde hij in New York onder andere met Joe Bushkin, was hij kort bij Count Basie en in 1953/54 met Louis Armstrong op een Japan-toer. Hij speelde ook met Dizzy Gillespie en in 1955 met Benny Goodman.

Vanaf midden jaren 1950 was hij hoofdzakelijk studiomuzikant bij CBS. Hij trad af en toe nog op, waaronder tijdens het Newport Jazz Festival in 1957 met Teddy Wilson, Ben Webster en als begeleider van zangers als Sammy Davis jr., Judy Garland, Diahann Carroll en Harry Belafonte (1965/66). Met Michael Fleming, Lisle Atkinson, Richard Davis, Ron Carter en Sam Jones behoorde hij tijdens deze periode ook bij het New York Bass Violin Choir van Bill Lee. Hij was platenproducent en hij schreef filmmuziek. Vanaf de jaren 1970 trad hij weer regelmatig op, waaronder als gast bij Charles Mingus and Friends in Concert (1972) en toenemend vanaf de jaren 1980 in een rol als 'Grand Old Man' van de jazz. In 1988 werkte hij mee bij het album Trio Jeepy van Branford Marsalis. Zijn 80e verjaardag werd in 1990 gevierd met een concert in de New Yorkse Town Hall en zijn 90e verjaardag met een concert op het JVC Festival in New York.

In 1975 (door de lezers) en 2001 (criticipoll) werd hij gekozen in de DownBeat Hall of Fame. Hij ontving veel prijzen, waaronder in 1991 de Benny Carter Award. Hij was achtvoudig ere-doctor.

Literatuur

  • Milt Hinton, David Berger Bass Line: The Stories ond Photos of Milt Hinton, Philadelphia, Temple University Press 1988
  • Milt Hinton Bass Line, Temple University Press 1988
  • Milt Hinton Over Time, 1991
  • Gene Lees You can't steel a gift. Dizzy, Clark, Milt and Nat, Yale University Press 2001
  • Kunzler Jazzlexikon, 2002
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.