Michelle Smith (zwemster)

Smith werd bekend, doordat zij op de Olympische Spelen van Atlanta min of meer uit het niets drie gouden medailles en een bronzen medaille won. Haar grote progressie in korte tijd, en het feit dat zij daarbij getraind werd door haar latere echtgenoot Erik de Bruin, die in die periode een vierjarige schorsing wegens dopinggebruik uitzat, zorgden ervoor dat haar succes heftig ter discussie werd gesteld.

In 1998 werd Smith getest bij een out-of-competition controle. De tester kon, doordat ze een dikke trui droeg, niet precies zien wat ze aan het doen was. Later in het laboratorium bleek dat de staal alcohol bevatte in een concentratie die fataal zou zijn. De conclusie was dat de alcohol door Smith was toegevoegd om sporen in de staal te verbloemen. Ze werd door de FINA voor vier jaar geschorst wegens knoeien met een dopingtest.[1][2] Ze mocht haar olympische medaille behouden, omdat de positieve dopingtesten na de Olympische Spelen waren afgenomen. Ze vocht haar schorsing aan bij het Hof van Arbitrage voor Sport (CAS). Zonder succes, want het CAS hield voet bij stuk. Op haar eigen verzoek werd de rechtszitting in het openbaar afgehandeld. Tijdens de rechtszitting verklaarde Dr. Jordi Segura, het hoofd van het IOC-laboratorium in Barcelona, dat ze 10 tot 12 uur voordat ze getest werd, het verboden middel androsteendion gebruikt zou hebben. Ook twee stalen die in november 1997 en maart 1998 afgenomen waren, bevatten sporen van dit middel. Ze was 28 jaar oud op het moment van haar schorsing. De schorsing beëindigde indirect haar sportieve loopbaan.

Smith heeft rechten gestudeerd op University College Dublin. Zij werkt als advocaat.

• Olympisch kampioene 200 m wisselslag - 1996
• Olympisch kampioene 400 m wisselslag - 1996
• Olympisch kampioene 400 m vrije slag - 1996
• Europees kampioene 200 m wisselslag - 1996
• Europees kampioene 200 m vlinderslag - 1995
• Europees kampioene 200 m vrije slag - 1995
• Europees kampioene 400 m wisselslag - 1997

Korte baan

Lange baan