Michel Bouquet

Aangezien zijn vader krijgsgevangene was moest Michel Bouquet al vlug de kost verdienen om zijn moeder bij te staan met de opvoeding van zijn broers. In 1943 begon hij samen met Gérard Philipe lessen te volgen aan het Conservatorium voor dramatische kunst.

Hij kwam al gauw in contact met theaterregisseur Jean Vilar en dramaturg Jean Anouilh, van wie hij de favoriete acteur werd. Met beiden zou hij trouw samenwerken tot in de jaren zestig. Op het grote scherm was Bouquet voor het eerst te zien in Monsieur Vincent (1947). Alhoewel hij werkte met bekende cineasten als Jean Grémillon, Abel Gance en Henri-Georges Clouzot oogstte hij meer succes op de planken, op het Festival van Avignon bijvoorbeeld.

Voor zijn doorbraak in de filmwereld moest hij wachten tot Claude Chabrol en François Truffaut, twee belangrijke regisseurs van de Nouvelle Vague, hem in de tweede helft van de jaren zestig ontdekten. Voor Chabrol, onder wiens leiding hij zes keer speelde, creëerde hij het type van de ijzige, verontrustende en geraffineerde burger uit de betere kringen.

Zijn filmcarrière was voorgoed gelanceerd want hij speelde in de jaren zeventig in een dertigtal films, met opmerkelijke rollen in prenten van onder meer Jacques Deray, Yves Boisset en André Cayatte.

Vanaf de jaren tachtig speelde hij beduidend minder filmrollen om zich meer te kunnen wijden aan het theater. Het belette hem niet blijvend stevige prestaties neer te zetten, zoals de rol van inspecteur Javert in Les Misérables (Robert Hossein, 1982), of van de oude man die zich een ander leven droomde in Toto le héros (Jaco Van Dormael, 1990). Hij kroop ook zeer waarheidsgetrouw in de huid van François Mitterrand in Le Promeneur du Champ-de-Mars (Robert Guédiguian, 2004) of van Auguste Renoir in Renoir (Gilles Bourdos, 2012).

Bouquet werkte ook herhaaldelijk voor de televisie. Hij was te zien in televisiefilms als La Ronde de nuit (1978) en Le Curé de Tours (1980). Hij verleende zijn medewerking aan Les Nuits révolutionnaires (1989), een historische miniserie van 7 afleveringen. Zijn zware, ietwat plechtstatige stem was ook vaak te horen in documentaires zoals Nuit et Brouillard (Alain Resnais, 1955). In 1995 sprak hij Les Mots van Jean-Paul Sartre op plaat in.

Naast zijn filmcarrière ontwikkelde Bouquet een drukke toneelactiviteit. Sinds de jaren veertig speelde hij onophoudelijk hoofdrollen in stukken van Molière, Ionesco en Beckett, auteurs die, net zoals Anouilh, als een rode draad door zijn carrière lopen. Hij vertolkte ook rollen in stukken van William Shakespeare en van moderne auteurs als Harold Pinter en Thomas Bernhard.