Mette Frederiksen

Bij de parlementsverkiezingen van 2001 werd Frederiksen voor het eerst verkozen in het Folketing, met 3.602 voorkeurstemmen in het kiesdistrict Kopenhagen. Reeds in het begin van haar politieke carrière had Frederiksen een zeer uitgesproken mening over prostitutie. In augustus 2002 zei ze dat prostitutie in Denemarken moet worden verboden, net zoals in Zweden en Noorwegen.[2] In 2005 werd ze herverkozen met 18.219 voorkeurstemmen. Bij de verkiezingen van 2007 stond ze in de top tien van de meeste voorkeurstemmen met 27.077 stemmen. Frederiksen zat tijdens die periode met haar partij in de oppositie.

Na de verkiezingen van 2011 werd ze herverkozen met 21.847 voorkeurstemmen. Socialdemokraterne nam deel aan de regering en op 3 oktober 2011 werd Frederiksen minister van Werkgelegenheid in het eerste kabinet van Helle Thorning-Schmidt.

De belangrijkste realisaties tijdens haar ambt als minister van Werkgelegenheid waren:

• De afschaffing van de Starthjælp, een vervangingsinkomen dat werd toegekend aan immigranten van buiten de Scandinavische landen en de landen van de Europese Gemeenschap en voor Denen die langer dan 8 jaar in het verre buitenland verbleven hadden en terugkwamen naar Denemarken.[3]

• In augustus 2012 deed ze een oproep aan alle betrokkenen om langdurig werklozen een kans te geven om te participeren op de arbeidsmarkt. Ze bereikte hierbij een akkoord met alle actoren en voorzag hiervoor een budget van 332 miljoen Deense kronen.[4]

• Ze voerde op 25 februari 2013 diverse maatregelen in die kaderden in de hervorming van de sociale zekerheid. Zo kregen werkloze jongeren (< 30 jaar) zonder opleiding geen uitkering meer maar een opleidingssteun waarbij ze verplicht werden een vorming te volgen. Het verplicht instappen in een aangeboden job, waarvan de bevoegde diensten vonden dat hij aansloot bij het profiel van de jongere, werd afgeschaft. In de begeleiding naar werkgelegenheid moet de klemtoon liggen op de individuele vaardigheden van de werkzoekende. In haar beleid schonk ze speciale aandacht aan alleenstaande ouders en jonge moeders. Samenwonenden kregen dezelfde onderhoudsplichten voor hun partner als gehuwde stellen.[5][6] Ze verdedigde dit beleid door te stellen dat het aantal uitkeringsgerechtigden zou dalen in Denemarken.

In het tweede kabinet van Thorning-Schmidt, dat aantrad op 3 februari 2014, was Frederiksen opnieuw minister van Werkgelegenheid. Op 10 oktober van dat jaar stapte ze echter over naar het ministerie van Justitie, waar ze de plaats innam van de vertrekkende minister Karen Hækkerup. Bij de parlementsverkiezingen in 2015 werd Socialdemokraterne de grootste partij van Denemarken, maar veroverde het liberaal-rechtse blok een meerderheid in het parlement. Hierop kondigde Thorning-Schmidt haar ontslag als premier en partijleider aan. Op 28 juni 2015 werd Frederiksen door de partij unaniem aangewezen als haar opvolgster. Zij was van 2015 tot 2019 vervolgens oppositieleider tijdens de kabinetsperiode van Lars Løkke Rasmussen.

Bij de parlementsverkiezingen van 2019 werd Socialdemokraterne onder leiding van Frederiksen opnieuw de grootste partij. Frederiksen kreeg de opdracht een nieuw kabinet te vormen en werd daarmee de beoogde nieuwe premier. Haar voorkeur ging uit naar het vormen van een minderheidsregering, bestaande uit haar eigen partij en met gedoogsteun van de andere linkse partijen. Haar regering trad aan op 27 juni 2019. Met een leeftijd van 41 jaar is Frederiksen de jongste minister-president in de geschiedenis van Denemarken.

Zie de categorie Mette Frederiksen van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.