Mergus

Deze grote vogels hebben meestal zwart-witte, bruine en/of groene tinten in hun verenkleed. Hun bek bevat gekartelde randen die hen helpen bij het vissen. Dankzij dit kenmerk, worden zij samen met het nonnetje en de kokardezaagbek aangeduid met de naam “zaagbekken”.

De soorten uit het geslacht Bucephala daarentegen, zijn geen viseters en voeden zich voornamelijk met weekdieren. Daardoor hebben zij een meer eendachtige bek. Naast zaagbekken zijn het ook duikende eenden, die als het ware volledig onder water duiken om voedsel te zoeken. Een laatste uniek kenmerk van dit geslacht, is dat de eenden geen inkepingen hebben in hun borstbeen, maar holten die omringd zijn door botweefsel.

Het zijn allemaal visetende eenden (piscivoor). De Kokardezaagbek (Lophodytes cucullatus) wordt tot het geslacht Lophodytes gerekend, maar is zeer nauw verwant aan de vogels in dit geslacht. Een andere vogel, het Nonnetje (Mergellus albellus), vertoont eveneens veel gelijkenissen met deze vogels, maar is fylogenetisch gezien nog nauwer verwant met soorten uit het geslacht Bucephala. Hoewel de soorten in dit geslacht zeevogels zijn, geeft het merendeel toch de voorkeur aan rivieren die in de buurt van kust liggen.

De volgende soorten zijn bij het geslacht ingedeeld:[1]

• † Mergus australis (Aucklandzaagbek) Hombron & Jacquinot, 1841
• Mergus octosetaceus (Braziliaanse zaagbek) Vieillot, 1817
• Mergus merganser (Grote zaagbek) Linnaeus, 1758
• Mergus serrator (Middelste zaagbek) Linnaeus, 1758
• Mergus squamatus (Chinese zaagbek) Gould, 1864