Mensenrechtencommissie van de Verenigde Naties
De Mensenrechtencommissie van de Verenigde Naties (United Nations Commission on Human Rights, afgekort UNCHR) was een functionele commissie binnen de Verenigde Naties. Deze commissie werd opgericht in 1946, en in maart 2006 vervangen door de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties (UNHRC).[1]
De UNCHR was een tak van de Economische en Sociale Raad van de Verenigde Naties (ECOSOC), en had tot doel het assisteren van het Bureau van de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten van de Verenigde Naties. De commissie was het primaire mechanisme en internationale forum van de VN ter promotie en bescherming van de mensenrechten.
Geschiedenis
De UNCHR werd opgericht op 10 december 1946 bij de eerste bijeenkomst van de ECOSOC. Het was een van de eerste twee functionele commissies binnen de vroege VN-structuur. De andere was de commissie voor de status van vrouwen. De commissie werd in het leven geroepen volgens de termen van het Handvest van de Verenigde Naties (artikel 68).
De commissie doorliep twee duidelijke fasen. Van 1947 tot 1967 volgde ze een beleid van absenteïsme, wat inhield dat ze zich bezighield met promoten van de mensenrechten en staten helpen bij het opstellen van verdragen voor deze rechten, maar niet met het opsporen en vervolgen van overtreders van de mensenrechten. In 1967 stapte de commissie over op een beleid van interventionisme. Dit mede vanwege de dekolonisatie van Afrika en Azië, waardoor veel landen de VN aanspoorden harder op te treden voor mensenrechten. Vanaf nu ging de commissie zich ook bezighouden met opsporing en vervolging van overtreders van de mensenrechten.
Om beter aan te sluiten bij dit nieuwe beleid, vonden er meer veranderingen plaats. In de jaren zeventig werd de mogelijkheid voor geografisch georiënteerde werkgroepen gecreëerd. Deze groepen richtten zich op een bepaalde regio of land, zoals in Chili. In de jaren 80 kwamen er ook werkgroepen die zich bezighielden met een bepaald type van mensenrechtenschending.
Geen van deze maatregelen bleek echter voldoende om de commissie zo effectief te maken als de VN had gehoopt. Dit mede omdat ook veel landen die zelf de mensenrechten schonden lid waren van de commissie. De UNCHR raakte steeds meer in diskrediet bij zowel overheden als andere mensenrechtenorganisaties.
Uiteindelijk werd in 2006 besloten om de UNCHR op te heffen en haar te vervangen door een nieuw orgaan, de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties.
Structuur
De UNCHR bestond uit 53 lidstaten van de Verenigde Naties, verkozen door leden van de ECOSOC. Er waren geen permanente leden in de commissie. Elk jaar kwam ongeveer een derde van de stoelen binnen de commissie weer beschikbaar voor nieuwe kandidaten.
De commissie kwam jaarlijks in maart en april bijeen voor sessies van zes weken. Deze bijeenkomsten vonden plaats in Genève.
Bronnen, noten en/of referenties
|