Max Amann (politicus)
Max Amann (München, 24 november 1891 - aldaar, 10 maart 1957) was een Duitse politicus en uitgever. Hij was een van de vroegste volgelingen van Adolf Hitler, die in de Eerste Wereldoorlog onder Amann gediend had (Amann was diens sergeant).
Max Amann
| ||
Max Amann | ||
Geboren | 24 november 1891 München, Duitse Keizerrijk | |
Overleden | 10 maart 1957 München, West-Duitsland | |
Rustplaats | Ostfriedhof, München[1][2] | |
Land/zijde | Flensburgregering | |
Onderdeel | ||
Dienstjaren | 1914 – 1945 | |
Rang | Ere-SS-Obergruppenführer | |
Eenheid | Königlich Bayerisches 16. Reserve-Infanterie-Regiment[3] | |
Bevel | Reichsleiter für die Presse Voorzitter van de Reichskulturkammer Erste Geschäftsführer der NSDAP | |
Slagen/oorlogen | Eerste Wereldoorlog
| |
Onderscheidingen | Zie decoraties |
Amann werd als een van de eersten in 1921 lid van de Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij (zijn partijlidmaatschapsnummer was drie) en nam in 1923 deel aan de Bierkellerputsch, waarvoor hij enige maanden in de Gevangenis van Landsberg - waar ook hoofdcouppleger Hitler gevangen zat - moest doorbrengen. Van 1924 tot 1933 zat hij in de gemeenteraad van München en vervolgens van 1933 tot 1945 in de Rijksdag.
Amann organiseerde vanaf 1925 de uitgeverij van de NSDAP; bladen die hieruit voortkwamen waren onder andere de Völkischer Beobachter en Das Schwarze Korps. Vanaf 1933 was hij Reichsleiter für die Presse ('rijksleider voor de pers') en in datzelfde jaar kreeg hij ook de leiding over de Duitse persvereniging, waardoor hij de Duitse pers met het nationaalsocialisme kon 'gelijkschakelen'. In 1941 werd hij benoemd tot SS-Obergruppenführer maar dit betrof slechts een eretitel.
Amann was ook betrokken bij de totstandkoming van Mein Kampf. Hij schreef de tweede druk op de typemachine terwijl deze door Hitler werd gedicteerd. Ook wist hij deze te overreden de titel in Mein Kampf om te zetten. Hitler had zijn boek oorspronkelijk Viereinhalb Jahre Kampf gegen Lüge, Dummheit und Feigheit als titel meegegeven.
Na de oorlog werd Amann in 1948 tot zeven jaar dwangarbeid veroordeeld maar kwam in 1953 vrij. Hij overleed vier jaar later op 65-jarige leeftijd.
Militaire loopbaan
- Gefreiterl: 1913[3]
- Unteroffizier: 1914[3]
- Feldwebel en Offizier Stelvertreter:[3]
- Ere-SS-Gruppenführer: 15 maart 1932[4][3]
- Ere-SS-Obergruppenführer: 30 januari 1936[5][3]
Registratienummers
Decoraties
- IJzeren Kruis 1914, 2e Klasse[3]
- Erekruis voor Frontstrijders in de Wereldoorlog[7] in 1934[3]
- Landesorden
- Bloedorde[7] in 1934[3]
- Gouden Ereteken van de NSDAP[7] op 1 december 1933[3]
- Coburg-insigne in oktober 1932[3]
- Ehrenzeichen Pionier der Arbeit op 1 mei 1941[3]
- Dienstonderscheiding van de NSDAP in goud, zilver en brons[7][3]
- SS-Ehrenring[7]
- Ehrendegen des Reichsführers-SS met speciale inscriptie van de Reichsführer-SS ("voor Meinem lieben Max Amann") op 24 november 1940[7]
- Ehrenwinkel der Alten Kämpfer[7]
- Kruis voor Oorlogsverdienste, 1e Klasse en 2e Klasse[3]
- Julleuchter op 16 december 1935[3]
Bronnen, noten en/of referenties
|