Maurice Yonge

Van 1928 tot 1929 leidde Yonge elf andere wetenschappers op de dertien maanden durende Great Barrier Reef Expedition (zie ook Groot Barrièrerif). Hij onderzocht er onder meer de relatie tussen koraal en doopvontschelpen en hun associatie met zoöxanthellen met groot succes. Toen de reisgroep thuiskwam, stelde Yonge van alle onderzoeksrapporten een zesdelige serie boekwerken samen die door het Natural History Museum van Londen werd uitgegeven (Great Barrier Reef Expedition, 1928-29. Scientific Reports vol.I tot en met VI).

Yonge volgde zijn studie aan de Silcoates School in Wakefield, waarvan zijn vader John Arthur Yonge het hoofd was. Hij haalde een PhD en postdoctoraal in oesterfysiologie op de Universiteit van Plymouth.

In 1932 werd hij zelf hoogleraar zoölogie, de eerste op de Universiteit van Bristol. Daar bleef hij tot 1944, waarna hij verhuisde naar de Universiteit van Glasgow om daar "Royal" hoogleraar mariene biologie te worden. Ten slotte bekleedde hij een hoogleraarschap zoölogie aan de Universiteit van Edinburgh.

Yonge werd verkozen tot Fellow of the Royal Society in 1946 en in 1968 ontving hij de Darwin Medal. Tevens is er een rif van Lizard Island (Australië) naar Yonge vernoemd: het Yonge Reef. In 1993 richtte de Malacological Society of London het Sir Charles Maurice Yonge Trust Fund op, ter aanmoediging van verder onderzoek op het gebied waar Yonge zijn leven aan wijdde.

• Oysters (1960)
• The Sea Shore (1963)
• Seas (1963, met Frederick Stratten Russell)
• Seashore (The Fontana New Naturalist) (1969)
• Regional Variation in Indian Ocean Coral Reefs (1971)
• Living Marine Molluscs (1976)
• In 1990 publiceerde Brian Morton The Bivalvia: Proceedings of a Memorial Symposium in Honour of Sir Charles Maurice Yonge. Het boekwerk verzamelt 22 papers over evolutie, voedsel & spijsvertering, functionele morfologie en ecologie en werd ter ere van Yonge uitgebracht.