María Emilia Salerni

Salerni debuteerde in september 1999 op het ITF-toernooi van Asunción (Paraguay) – zij kwam door de kwalificatieronde en stootte in het hoofdtoernooi door naar de finale waarin zij meteen haar eerste ITF-titel veroverde. In totaal won zij twaalf ITF-titels. In 2000 kwalificeerde zij zich voor het eerst voor een WTA-toernooi, in Pattaya (Thailand). In het WTA-circuit bereikte zij éénmaal de finale, op het toernooi van Bogota in 2008 – zij won geen WTA-enkelspeltitels.

Haar beste prestatie op de grandslamtoernooien is het bereiken van de tweede ronde, op de US Open 2005. Haar hoogste positie op de WTA-ranglijst is de 65e plaats, die zij bereikte in februari 2008.

Salerni vertegenwoordigde Argentinië op de Olympische spelen van 2000 in Sydney – zij won haar openingspartij tegen de Witrussin Natallja Zverava, maar verloor in de tweede ronde van Barbara Schett. Zij nam deel aan het Argentijnse Fed Cup-team in de periode 2000–2008.

Na een reeks blessures trad Salerni medio 2009 terug uit de professionele tenniswereld.

In het dubbelspel was Salerni succesvoller dan in het enkelspel. Naast de tien ITF-titels die zij in deze discipline won, stond zij zes keer in een WTA-finale – zij wist daar twee titels uit te slepen: een op het toernooi van Casablanca in 2003 samen met landgenote Gisela Dulko, en een op het toernooi van Quebec in 2004 samen met de Amerikaanse Carly Gullickson.

Haar beste prestatie op de grandslamtoernooien is het bereiken van de derde ronde, op de US Open in 2001 en in 2002. Haar hoogste positie op de WTA-ranglijst is de 45e plaats, die zij bereikte in september 2002.