Lou Manche

Louis Emile (Lou) Manche (Amsterdam, 4 december 1908 – Veldhoven, 30 januari 1982) was een Nederlandse beeldhouwer, illustrator, graficus, keramist, tekenaar, wandschilder en glazenier.

Lou Manche
Sgrafitto bij basisschool Pius X in Bemmel (1959)
Persoonsgegevens
Volledige naamLouis Emile Manche
GeborenAmsterdam, 4 december 1908
OverledenVeldhoven, 30 januari 1982
GeboortelandNederland
Beroep(en)Beeldhouwer, illustrator, graficus, keramist, tekenaar, wandschilder en glazenier
RKD-profiel
Portaal    Kunst & Cultuur

Leven en werk

Manche was een zoon van huisschilder Louis Emile Manche sr. (1886-1973) en Adriana Maria van Nispen (1887-1978). Hij trouwde met Johanna Engelina (Anna) Janssen.

Hij studeerde bij onder anderen August Falise en Piet Slager jr. aan de Koninklijke School voor Kunst, Techniek en Ambacht in 's-Hertogenbosch en vervolgens aan de Amsterdamse Rijksakademie van beeldende kunsten onder Richard Roland Holst. Kunstcriticus Jos de Gruyter noemde hem in 1939 "een door Charles Eyck beïnvloed, decoratief-religieus talent".[1] Tot 1954 woonde Manche in Nijmegen, waarna hij een atelier opende in het kasteel Nieuwenbroeck in Beesel, vanaf 1961 woonde hij in Best en in 1968 verhuisde hij zijn atelier De drie poortjes naar Veldhoven.

Manche illustreerde een aantal kinderboeken en maakte diverse christelijk-religieuze werken, waaronder glas-in-loodramen en wandreliëfs. Hij was lid van onder meer de Algemene Katholieke Kunstenaars Vereniging en de Stichting Pro Arte Christiani. Rond 1973 was hij een van de initiatiefnemers van de Kempische Kring van Keramisten.

Oorlogsjaren

Manche was nationaal-socialist, lid van de NSB, en van 1940 tot 1944 commandant van de Weerbaarheidsafdeling in Nijmegen. Voor de in 1942 in Utrecht gehouden tentoontstelling Herlevend Volk, waar de opkomst van het nationaalsocialisme in beeld werd gebracht, maakte hij een muurschildering.[2] Ook maakte hij affiches voor de propaganda van het Departement van Volksvoorlichting en Kunsten, waaronder "Nederland zal herrijzen" en "Wie van de twee is de ware Nederlander?" en een naar aanleiding van het bombardement op Nijmegen. Na de Tweede Wereldoorlog was hij enige tijd geïnterneerd in Kamp Vught.

Toen de Royal British Legion, de Britse veteranenorganisatie, Manche in 1954 opdracht wilde geven voor een glas-in-loodraam voor de kapel op 'Ons Erf' in Berg en Dal leidde dat tot weerstand vanwege zijn rol in de oorlog.[3][4] De opdracht werd vervolgens gegund aan Wim van Woerkom.[5] In de in 1975 verschenen overzichtscatalogus van Manches werk wordt de oorlogsperiode niet besproken.

Werken
  • glas-in-loodraam Sint-Vincentius a Paolokerk in Rumpen, een wijk in Brunssum
  • glas-in-loodraam (1950) voor de Donatuskerk in Bemmel
  • Mariareliëf (1955) voor de meisjesschool in Wijchen. De school werd in 2008 gesloopt, het werk is in 2018 herplaatst in de pastorietuin van de Antonius Abtkerk (Wijchen) aan de Oosterweg.
  • kindfiguren (1954) en sgrafitto (1959) voor de Pius X-school in Bemmel
  • glas-in-loodraam Mariakapel (1966) in Best
  • Maria met kind voor de Anthoniuskerk (1968) in Best
  • Gelukkige Hans, Lidwinaschool (1968), Best
  • Klimmertje (1972), Best
  • twee reliëfs (1974) voor gebouw maatschappelijk werk en openbare leeszaal in Someren

Afbeeldingen
  • Glas-in-loodraam (1950), Donatuskerk, Bemmel
  • Omhoogkijkende jongen (1954), Bemmel
  • Jongen aan de waterkant (1954), Bemmel
  • Reliëf bibliotheek (1974), Someren

Publicaties
  • Van een Mariaschilder, Den Bosch: L.C.G. Malmberg, 1931
  • Lou Manche. Werk, Veldhoven: Galerie De drie poortjes, 1975
Zie de categorie Lou Manche van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.