Lodewijk IV van Thüringen

Hij was de tweede van vier zonen van landgraaf Herman I van Thüringen en Sophia van Wittelsbach en werd geboren in de burcht van Creuzburg. Nadat zijn oudste broer Herman in 1216 was overleden, werd Lodewijk IV de officiële troonopvolger.

In 1217 volgde Lodewijk IV zijn vader op als landgraaf van Thüringen. Onder zijn regeerperiode kende Thüringen een grote bloei. Kort na zijn aantreden kwam hij echter zwaar in conflict met de aartsbisschop van Mainz, dat zelfs door keizer Frederik II moest opgelost worden.

In 1221 huwde Lodewijk met Elisabeth van Hongarije, dochter van koning Andreas II van Hongarije en die later heilig werd verklaard. Het was eigenlijk de bedoeling dat Elisabeth de echtgenote van zijn oudere broer Herman zou worden en in 1211 werd ze naar het hof van de landgraaf van Thüringen gebracht. Hierdoor had ze bijna haar volledige kindertijd in Thüringen doorgebracht. Ze kregen volgende kinderen:

• Herman II (1222-1241), landgraaf van Thüringen
• Sofia (1224-1275), huwde met Hendrik II van Brabant
• Gertrudis (1227-1297), werd abdis in het klooster van Altenberg

Toen in 1221 zijn schoonbroer Diederik van Meißen stierf en zijn minderjarige neef Hendrik III de nieuwe markgraaf van Meißen werd, werd Lodewijk IV regent van het markgraafschap. Op deze manier had Lodewijk IV de mogelijkheid om zijn grondgebied vergroten en met militair geweld viel hij Neder-Lausitz binnen. Dit stootte echter op weerstand van zijn zus Jutta, de moeder van Hendrik III van Meißen.

Ook had hij een goede band met keizer Frederik II. Zo werd Lodewijk door Frederik II tot maarschalk benoemd en kreeg hij van hem leen voor het markgraafschap Meißen. Op voorwaarde voor die leen moest hij deelnemen aan de Zesde Kruistocht naar Jeruzalem, die Frederik II wilde organiseren.

In juni 1227 trok Lodewijk IV met een leger over de Alpen om zich in Zuid-Italië bij de troepen van Frederik II aan te sluiten om zo via de zee naar Jeruzalem te varen. Nog voor het vertrek naar Jeruzalem, kreeg Lodewijk IV echter koorts en in Otranto bezweek hij aan de ziekte. Hij werd begraven in het klooster Reinhardsbrunn in Friedrichroda. Na zijn dood begon de neergang van het landgraafschap Thüringen.

Net als zijn vrouw Elisabeth werd Lodewijk IV binnen de katholieke kerk vereerd als heilige, hoewel hij nooit officieel heilig werd verklaard. De verering van Lodewijk IV bleef echter beperkt tot in Thüringen en kwam in de 14e eeuw ten einde.