Lodewijk Filips van Palts-Simmern

Lodewijk Filips was de jongste zoon van keurvorst Frederik IV van de Palts en Louise Juliana van Nassau, dochter van prins Willem van Oranje. Na de dood van zijn vader in 1610 kreeg hij het vorstendom Palts-Simmern toegewezen. Als residentiestad werd Kaiserslautern gekozen.

Tijdens de Boheemse Opstand werd zijn broer Frederik V van de Palts door de protestantse edelen in 1619 verkozen tot koning van Bohemen. Lodewijk Filips volgde zijn broer naar Bohemen en bestuurde korte tijd het Aartsbisdom Wrocław. In november 1620 werd Frederik V in de Slag op de Witte Berg verslagen door de troepen van keizer Ferdinand II. Vervolgens werden ook de landerijen van Frederik en Lodewijk Filips bezet door keizerlijke troepen.

Toen de Zweden in de jaren 1630 ingrepen in de Dertigjarige Oorlog, kon Lodewijk Filips in 1632 opnieuw Palts-Simmern bemachtigen. Hij werd eveneens namens zijn minderjarige neef Karel I Lodewijk regent van de Palts. Door de Zweedse nederlaag bij de Slag bij Nördlingen in 1634 verloor hij deze gebieden opnieuw, waarna Lodewijk Filips in ballingschap leefde in Frankenthal en Sedan. Pas na de Vrede van Westfalen in 1648 werd Lodewijk Filips opnieuw geïnstalleerd als vorst van Palts-Simmern.

In januari 1655 stierf hij op 52-jarige leeftijd. Onder de naam De Gevaarlijke was hij vanaf 1624 eveneens lid van het Vruchtdragende Gezelschap.

Op 4 december 1631 huwde Lodewijk Filips met Maria Eleonore van Brandenburg (1607-1675), dochter van keurvorst Joachim Frederik van Brandenburg. Ze kregen zeven kinderen:

• Karel Frederik (1633-1635)
• Gustaaf Lodewijk (1634-1635)
• Karel Filips (1635-1636)
• Lodewijk Casimir (1636-1652)
• Elisabeth Maria Charlotte (1638-1664), huwde in 1660 met hertog George III van Brieg
• Lodewijk Hendrik Maurits (1640-1674), vorst van Palts-Simmern
• Louise Sophia Eleonora (1642-1643)