Boheemse Opstand (1618-1620)

De Boheemse Opstand (Duits: Böhmischer Aufstand; Tsjechisch: České stavovské povstání) van 1618 tot 1620 was een door protestantse Boheemse edelen geleide opstand tegen het bestuur van de katholieke koning Ferdinand II van Habsburg. De opstand vormde de beginfase van de Dertigjarige Oorlog.

Boheemse Opstand
Onderdeel van de Dertigjarige Oorlog
De Defenestratie van Praag, de aanleiding van de opstand, door Matthäus Merian, 1662.
Datum	23 mei 1618 - 8 november 1620
Locatie	Bohemen, Neder-Oostenrijk, de Palts
Resultaat	Keizerlijke overwinning
Casus belli	Defenestratie van Praag
Strijdende partijen
Bohemen De Palts Transsylvanië Gesteund door: De Republiek Savoye Heilige Roomse Rijk Katholieke liga Saksen Spanje Gesteund door: Polen
Leiders en commandanten
Frederik V Thurn Hohenlohe Jägerndorf Mansfeld Anhalt Gábor Bethlen Ferdinand II Burquoy Maximiliaan I Tilly Spinola

De opstand begon op 23 mei 1618 na de Defenestratie van Praag, waarbij twee vertegenwoordigers van koning Ferdinand door een aantal edelen uit een raam van de Praagse burcht geduwd werden. De opstand breidde zich in de loop van 1618 en verder 1619 uit. De opstandelingen zetten Ferdinand II af en kozen in zijn plaats Frederik V van de Palts tot hun nieuwe koning. Na een aantal schermutselingen werden de Boheemse legers in november 1620 verslagen in de Slag op de Witte Berg, waarna de opstand uiteen viel. Frederik V zette de strijd voort, waarna de oorlog zich verplaatste naar het Rijnland.