Lightrail in de Verenigde Staten
Dit artikel gaat over lightrail in de Verenigde Staten. Lightrail is een verzamelnaam van (meestal geëlektrificeerde) spoorvervoersystemen die zich ergens tussen trein, metro en tram in bevinden: sneller dan een tram, niet zo snel als een metro, en lichter en goedkoper dan een trein. Meestal bedienen ze een stedelijke agglomeratie. In tegenstelling tot metro zijn er bij lightrail wel gelijkvloerse kruisingen. Vaak kunnen lightrail-systemen ook minder passagiers aan dan metro's.
In juli 2014 waren er in de Verenigde Staten 45 lightrailsystemen operationeel die het jaar door diensten aanbieden, waaronder een aantal historische lightrail- of tramsystemen. Daarvan gaan er enkele terug op de oude stadstrams en -trolleys, andere op het fenomeen van de Interurbans. De grootste systemen zijn evenwel moderne, die vaak tijdens of na de jaren 1980 tot stand zijn gekomen. De grootste lightrailnetwerken in de Verenigde Staten zijn, in volgorde van het aantal passagiers per jaar (2013), MBTA-lightrail in Boston (72.273.600 passagiers), Metro Rail-lightrail in Los Angeles (63.759.500), Muni Metro in San Francisco (51.954.400), MAX Light Rail in Portland (38.371.600), San Diego Trolley (34.448.900) en SEPTA-lightrail in Philadelphia (32.794.900). Recente aanwinsten zijn CityLynx Gold Line in Charlotte, Dallas Streetcar en Atlanta Streetcar uit 2015 en KC Streetcar in Kansas City en DC Streetcar in Washington D.C. uit 2016. Er staan verschillende nieuwe systemen in de steigers, waaronder het ambitieuze Honolulu Rail Transit.
Weinig landen in de wereld beschikken over zoveel lightrailsystemen. De Verenigde Staten kennen evenwel een veel minder goed uitgebouwd spoorwegennet voor passagierstreinen dan andere ontwikkelde landen.