Käina (plaats)

Käina werd voor het eerst genoemd in 1522 onder de naam Keinisz. De nederzetting lag voor het grootste deel op het landgoed van de kerk van Käina en voor een klein deel op dat van Putkaste, dat in particuliere handen was.[3] In 1660 schonk Axel Julius De la Gardie een stuk land aan het landgoed van de kerk (Estisch: Käina kirikumõis), dat daarmee het grootste landgoed van Hiiumaa werd.[1]

De kerk van Käina is ouder dan de plaats. In de 13e eeuw werd hier een houten kerk gebouwd. In de jaren 1492-1515 werd deze onder supervisie van Johannes III Orgas, prins-bisschop van Ösel-Wiek, vervangen door een stenen kerk. De kerk was oorspronkelijk gewijd aan Sint-Nicolaas, maar later aan Sint-Maarten. In de jaren 1859-1860 werd de kerk gerestaureerd en vergroot. Op 14 oktober 1941 werd de kerk echter getroffen door een Duitse brandbom en brandde ze af. Daarbij gingen onder andere het altaar en het orgel, dat nog gebouwd was door de vader van Rudolf Tobias, verloren. De ruïnes van de kerk zijn daarna wel geconserveerd, maar de kerk is nooit herbouwd.[4][5]

In de jaren twintig van de 20e eeuw kreeg Käina de status van vlek (alevik). Tussen Käina en Selja lag een kleine nederzetting, die in 1945 de status van dorp kreeg en Käina küla (‘dorp Käina’) werd genoemd. In 1977 werd ze bij Käina gevoegd, maar in 1997 ging ze naar Selja.[3]

• 
  Voormalig gemeentehuis
• 
  School in Käina
• 
  De ruïnes van de kerk
• 
  Houten huis
• 
  Käina in de winter

• (et) Informatie over Käina en omgeving

Zie de categorie Käina van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.