Kyaniet

Het blauwe, grijze, witte, groene of zwarte mineraal heeft een perfecte splijting volgens het kristalvlak [100], een witte streepkleur en een glas- tot parelglans. Het kristalstelsel is triklien, de gemiddelde dichtheid is 3,61 en de hardheid is 4 tot 7. Kyaniet is noch magnetisch, noch radioactief.

De naam van het mineraal kyaniet is afgeleid van het Griekse woord kyanos, dat "blauw" betekent.

Kyaniet is een zeer veelvoorkomend mineraal als onderdeel van vele gesteenten. Het komt onder andere voor in gemetamorfoseerde sedimentaire gesteenten. Het is ook, samen met de andere aluminiumsilicaten sillimaniet en andalusiet een indicatief mineraal voor de diepte en temperatuur waarbij een gesteente metamorfose ondergaan heeft. Kyaniet is gewoonlijk stabiel bij temperaturen beneden de 650 °Celsius en bij drukken hoger dan 0,3 GPa (gigaPascal). De druk en temperatuur zijn gerelateerd waardoor bij hoge druk (0,6 GPa) een hogere temperatuur (600 °C) nodig is om uit kyaniet sillimaniet te vormen. Bij drukken beneden 0,3 GPa is juist andalusiet het stabiele aluminiumsilicaat.

Kyanieten van edelsteenkwaliteit komen voor in India, in de edelsteenafzetingen in Myanmar en Korea. In de Verenigde Staten worden kyanieten gewonnen in Californië, Tennessee, Georgia, New Hampshire en North Carolina. In Afrika komt kyaniet voor in Kenia, Tanzania, in Europa in Rusland, Zwitserland, Oostenrijk en Frankrijk.

Kyaniet komt voor in de zandfractie van Nederlandse Kwartaire riviersedimenten. In de zware-mineraalanalyse zoals dat in Nederland bij de Rijks Geologische Dienst gedurende de tweede helft van de twintigste eeuw plaatsvond, wordt het mineraal ingedeeld bij de zogenoemde stabiele groep. Bij dit onderzoek wordt alleen de naam distheen gebruikt.[1]

Kyaniet wordt gebruikt als facetslijpsel of verwerkt tot cabochons.

• Lijst van mineralen
• Sillimaniet
• Andalusiet

• (en) Kyaniet op Webmineral.com
• (en) Kyaniet op Mindat.org

Zie de categorie Kyanite van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.