Kurt Student

Tijdens de Eerste Wereldoorlog was hij piloot. In de Tweede Wereldoorlog voerde Student het bevel over het Luftlandekorps; een legerkorps bestaande uit luchtlandingstroepen inclusief parachutisten, plus luchttransportcapaciteit. De troepen van Student hadden een sleutelrol bij de aanval op Nederland in mei 1940. Op 10 mei 1940 werd het hele Luftlandekorps met vliegtuigen over de Nederlandse en Belgische linies getransporteerd. Dit was een technisch novum, en de Nederlandse defensiestrategie, gebaseerd op de Nieuwe Hollandse Waterlinie, was hier niet op voorbereid.

De aanval op het regeringscentrum Den Haag, ook bekend als slag om de residentie mislukte door onverwacht sterke Nederlandse tegenstand. 1.600 Duitse soldaten werden krijgsgevangen gemaakt, 900 van hen konden nog voor de Nederlandse capitulatie naar Engeland gevoerd worden.

Maar het bezetten van de bruggen bij Moerdijk, in Dordrecht en in Rotterdam, teneinde de Duitse hoofdmacht in staat te stellen in het hart van de Vesting Holland door te dringen, slaagde, zij het dat in Rotterdam de Duitse opmars vastliep.

Om een Nederlandse capitulatie af te dwingen, besloot het Duitse opperbevel om de stad Rotterdam te bombarderen. Het bombardement vond plaats terwijl onderhandelingen over een capitulatie, afgedwongen met het dreigement van een bombardement, reeds gaande waren. Onder dreiging dat meer steden dit lot zouden volgen, capituleerde de Nederlandse bevelhebber generaal Winkelman.

Student speelde ook een centrale rol rond de besluitvorming van het bombardement op Rotterdam. Hij had slechts gevraagd om een tactisch Stuka-bombardement op de Nederlandse stellingen, aldus de generaal zelf. Enkele uren voor de bommen vielen, droeg Student het bevel over aan een andere generaal. Hij zou nog wel vuurpijlen hebben laten afschieten om de vliegtuigen met hun dodelijke lading terug te laten keren, maar dit teken is niet begrepen of gezien door de piloten.

Daags na de inname van de smeulende resten van Rotterdam was Student aanwezig bij een overleg tussen Duitse en Nederlandse militairen, toen op straat geweervuur klonk. Toen hij poolshoogte nam bij een raam werd hij door een balk getroffen.[2] Hij overleefde dit bizarre incident doordat de Nederlandse chirurg dr. C. van Staveren met grote bekwaamheid de eerste van een serie operaties uitvoerde, maar zijn herstel nam meer dan 9 maanden in beslag.

Een ander doel dat in mei 1940 werd bereikt met behulp van Students luchtlandingstroepen was de vlugge inname van het als strategisch belangrijk beschouwde Fort Eben-Emael, ten noorden van Luik en ten zuiden van Maastricht. Daarbij werden twee bruggen over het Albertkanaal intact veroverd zodat het VIde leger onder leiding van generaal Walter von Reichenau vrij doortocht had naar België en alzo de zuidflank van het Belgisch leger kon bedreigen.

In 1941 leidde Student ook de aanval op Kreta, met wederom een grote luchtlandingsoperatie. Het eiland werd veroverd, maar ten gevolge van het onverwacht felle verzet van partizanen en geallieerde troepen, tezamen meer dan 40.000 manschappen, vonden meer dan 6.650 paratroepen de dood. Hitler besloot hierop geen paratroepen meer in te zetten bij grootschalige operaties en zag onder meer af van een invasie van Malta.

Student gaf na de gevechten op Kreta persoonlijk directe bevelen voor repercussies tegen de burgerbevolking; hij beriep zich hierbij op wreedheden, begaan door de partizanen jegens Duitse militairen tijdens de gevechten. Van een aantal dorpen werd vervolgens de hele mannelijke bevolking ter dood gebracht, van een enkel dorp werden ook de vrouwen en kinderen vermoord.

Nadien werd Student overgeplaatst naar Italië en vervolgens naar Frankrijk, waar hij met zijn troepen verdreven werd door de landingen in Normandië in 1944. Student werd de commandant van het 1ste Parachutistenleger en nam in die hoedanigheid deel aan de tegenaanval tegen de geallieerde Operatie Market Garden. Het was na Rotterdam het tweede drama in Nederland waarbij in een stedelijk gebied, ditmaal Arnhem, veel burgerslachtoffers te betreuren waren. Later stond hij aan de leiding van de Duitse troepen in de slag om Kapelsche Veer. Na een kort verblijf aan het oostfront in Mecklenburg waar de Russen niet konden worden tegengehouden, werd Student op 8 mei 1945 door de Britten in Sleeswijk-Holstein gevangengenomen.

• Fähnrich: 3 maart 1910 (effectief 1 maart 1910)[3]
• Leutnant: 20 maart 1911[3]
• Oberleutnant: 18 juni 1915[3]
• Hauptmann:20 juni 1918 (RDA 5 oktober 1916)[3]
• Major: 1 januari 1930[3]
• Oberstleutnant: 1 januari 1934[3]
• Oberst: 20 januari 1935[3]
• Generalmajor: 1 april 1938[3]
• Generalleutnant: 1 januari 1940 (later General der Fallschirmtruppe)[3]
• General der Flieger: 1 augustus 1940[3]
• Generaloberst: 13 juli 1944[3]

• Ridderkruis van het IJzeren Kruis (nr.18) op 12 mei 1940 als Generalleutnant en Commandant van het 7. Flieger-Division[4][3]
• Ridderkruis van het IJzeren Kruis met Eikenloof (nr.305) 27 september 1943 als General der Flieger en Commandant van het XI. Flieger-Korps[4][3]
• IJzeren Kruis 1914, 1e Klasse (29 augustus 1915)[3][4][5][6] en 2e Klasse (26 september 1914)[3][4][5][6]
• Gewondeninsigne 1939 in zilver[3][4] en zwart[6]
• Herhalingsgesp bij IJzeren Kruis 1939, 1e Klasse en 2e Klasse (20 september 1939 (beide))[4][5][3]
• Gezamenlijke Piloot-Observatiebadge in Goud met Diamanten[3] op 2 september 1941[4]
• Mouwband Kreta[4][3]
• Anschlussmedaille met gesp „Prager Burg“[3] op 5 juni 1939[4]
• Dienstonderscheiding van Leger en Marine voor (25 dienstjaren)[4] op 2 oktober 1936[3]
• Erekruis voor Frontstrijders in de Wereldoorlog op 30 januari 1935[4][3]
• Ridderkruis in de Huisorde van Hohenzollern met Zwaarden op 5 juni 1917[6][3]
• Ridderkruis, 2e klasse in de Albrechtsorde met Zwaarden op 15 juni 1917[3]
• Pruisische Vliegersherinnerings-insigne op 10 september 1919[3]
• Flugzeugführerabzeichen op 21 mei 1935[3]
• Ehrenbecher für den Sieger im Luftkampf
• Pruisische Vliegtuigwaarnemers-insigne op 27 februari 1917

• (en) Franks, Norman; Bailey, Frank W.; Guest, Russell. Above the Lines: The Aces and Fighter Units of the German Air Service, Naval Air Service and Flanders Marine Corps, 1914–1918. Grub Street, 1993. ISBN 0-948817-73-9, ISBN 978-0-948817-73-1.
• (de) Fellgiebel, Walther-Peer. Die Träger des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939–1945 – Die Inhaber der höchsten Auszeichnung des Zweiten Weltkrieges aller Wehrmachtsteile. Friedberg, Duitsland: Podzun-Pallas. 2000, ISBN 978-3-7909-0284-6.
• (en) Kemp, Anthony. German Commanders of World War II (#124 Men-At-Arms series). Osprey Pub., Londen. 1990, ISBN 0-85045-433-6.
• (en) Kurowski, Franz. Knights of the Wehrmacht Knight's Cross Holders of the Fallschirmjäger. Atglen, PA: Schiffer Military. 1995, ISBN 978-0-88740-749-9.
• (de) Schaulen, Fritjof. Eichenlaubträger 1940 – 1945 Zeitgeschichte in Farbe III Radusch – Zwernemann. Selent, Germany: Pour le Mérite. 2005, ISBN 978-3-932381-22-5.
• (de) Thomas, Franz; Wegmann, Günter. Die Ritterkreuzträger der Deutschen Wehrmacht 1939–1945 Teil II: Fallschirmjäger. Osnabrück, Germany: Biblio-Verlag. 1986, ISBN 978-3-7648-1461-8.
• (de) Thomas, Franz. Die Eichenlaubträger 1939–1945 Band 2: L–Z. Osnabrück, Germany: Biblio-Verlag. 1998, ISBN 978-3-7648-2300-9.
• (en) Van Wyngarden, Greg, et al. Early German Aces of World War I. Osprey Publishing. 2006, ISBN 1-84176-997-5, ISBN 978-1-84176-997-4.

• (en) http://www.theaerodrome.com/aces/germany/student.php
• (en) http://www.bridgend-powcamp.fsnet.co.uk/Generaloberst%20(Luftwaffe)%20Kurt%20Arthur%20Benno%20Student.htm