Kuhls pijlstormvogel

Volgens de IOC World Bird List zijn er nu twee soorten, de Kuhls pijlstormvogel (C. borealis) en de Scopoli's pijlstormvogel (C. diomedea). Deze opsplitsing wordt door BirdLife International niet gevolgd, daarom hebben beide soorten dezelfde status als niet bedreigde soort.

De vogel heeft een dikke kop, en lange, naar voren gebogen vleugels. De spanwijdte bedraagt 1 tot 1,5 meter. Zijn lijf is 45–56 cm lang.[2] Hij zweeft en vliegt langzaam, met een grote gele snavel en overwegend witte ondervleugels.

Hij eet vis, garnalen, inktvis, kwallen en is ook te zien achter vissersboten om het afval van het wateroppervlak op te pikken.

De vogel maakt in zijn broedgebied luide, klagelijke geluiden, maar is op zee stil. Kuhls pijlstormvogel nestelt tussen de stenen op puinhellingen, waar hij alleen 's nachts op het ene ei broedt. Hij legt slechts eenmaal per seizoen, dat loopt van maart tot juli.

Er werden voorheen twee ondersoorten onderscheiden, een die voorkomt in het Middellandse Zeegebied (C. diomedea diomedea) en een die rond de Azoren, Madeira en de Canarische Eilanden verbleef (C. diomedea borealis). De eerste ondersoort wordt nu apart gezien als Scopoli's pijlstormvogel.

In Nederland zijn zeven gevallen waargenomen tot en met het jaar 1998. In de periode daarna ongeveer drie. De laatste waarneming in Nederland vond plaats op 8 oktober 2003. De vogel werd gezien op Texel, Westerslag, 's morgens.