Kroonroest

Het mycelium van kroonroest groeit intercellulair zoals alle Puccinia-soorten en vormen haustoriën die het opslagweefsel van de waardplant binnendringen. De aecidiën komen in groepen voor overwegend aan de onderkant van het blad van de waardplant. De lichtgele, wrattige aecidiosporen zijn 16–24 × 15–19 µm groot. De op het blad van de waardplant groeiende uredinia zijn lichtoranje, geel of geelbruin en hebben kleurloze parafysen. De lichtgele tot bijna kleurloze uredosporen zijn 19–25 × 17–21 µm groot, ellipsoïd tot breedellipsoïd en stekelig wrattig. De zwarte tot donkerbruine telia zijn meestal langwerpig en worden bedekt door de epidermis. Ze hebben ook parafysen. De goud- tot kastanjebruine, rimpelige teleutosporen zijn tweecellig, knuppelvormig en aan de bovenzijde voorzien van een kroon, vandaar de naam kroonroest. Ze zijn 36–65 × 14–19 µm groot. Hun korte steel is geelachtig tot bruinachtig.

Er is een generatieve fase met spermogonia en aecidia op vuilboom, Elaeagnus en Berchemia en voor de vegetatieve fase met uredinia, telia en basidiën talloze verschillende geslachten van de grassenfamilie. Vlak voor het afsterven van de plant of plantendelen worden telia met teleutosporen gevormd. De gesteelde teleutospore is tweecellig en heterothallisch. De teleutospore kiemt in het voorjaar en vormt een basidium met basidiosporen. De basidiospore infecteert de wegedoorn en vormt daar een spermogonium met spermatiën en receptieve hyfen. Na bevruchting van een receptieve hyfe van het spermogonium door een spermatium met een ander paringstype wordt een aecidium met haploïde dikaryotische aecidiosporen gevormd. De aecidiospore kiemt en infecteert het blad van de gerst- of haverplant, waarna uredinia gevormd worden. Deze primaire infecties, die zich al in de drie bladstadia van de haver of gerst in het voorjaar al kunnen plaatsvinden, ontwikkelen zich tot uredinia. De uredosporen uit de uredinia herhalen het infectieproces. Tijdens het groeiseizoen treden er meerdere reproductiecycli op. De urediniosporen, die verspreid worden door de wind, kunnen vervolgens kiemen op het blad van de wegedoorn. De urediniosporen kunnen door de wind over enkele honderden kilometers verspreid worden.[1]

• 
  Uredinia op haver
• 
  Telia op haver
• 
  Teleutosporen op rietgras (Phalaris arundinacea)
• 
  Bekervormige aecidia op wegedoorn
• 
  Aecidia en spermogoniën op wegedoorn
• 
  Acidiosporen op wegedoorn

Puccinia coronata f. agrostidis Erikss. (1894)
Puccinia coronata f.sp. alopecuri P.Syd. & Syd. (1903)
Puccinia coronata f.sp. avenae P.Syd. & Syd. (1903)
Puccinia coronata f.sp. festucae P.Syd. & Syd. (1903)
Puccinia coronata f.sp. holci P.Syd. & Syd. (1903)
Puccinia coronata f.sp. lolii P.Syd. & Syd. (1903)
Puccinia coronata var. arrhenatheri Kleb.
Puccinia coronata var. calamagrostis W.P.Fraser & Ledingham (1933)

• Afbeeldingen op forestryimages

Zie de categorie Puccinia coronata van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.