Kortkopweekschildpad
De kortkopweekschildpad[2] (Chitra indica) is een schildpad uit de familie weekschildpadden (Trionychidae).[3] De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door John Edward Gray in 1831. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Trionyx indicus gebruikt.
| Kortkopweekschildpad IUCN-status: Bedreigd[1] (2000) | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Soort | ||||||||||||||||
| Chitra indica (Gray, 1831) | ||||||||||||||||
Afbeeldingen op  | ||||||||||||||||
Kortkopweekschildpad op  | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Uiterlijke kenmerken
De kortkopweekschildpad is eenvoudig te herkennen aan het zeer platte lijf en schild, waaruit aan de voorkant de kleine kop steekt die vergroeid lijkt met de dikke nek en het schild. Het rugschild of carapax kan tot 115 centimeter lang worden, waarmee het een wat grotere soort weekschildpad is. De peddel-achtig afgeplatte poten zijn klein en dragen scherpe klauwen. Op de rug bevindt zich de typische landkaarttekening; een wat 'uitgerekte' nettekening die langzaam verdwijnt naarmate de dieren ouder worden. De iris is oranje. Het schild is olijfgroen tot bruin en het buikschild (plastron) bruin tot rood.
Algemeen
De kortkopweekschildpad komt voor indelen van Azië en leeft in de landen Bangladesh, India, Nepal en Pakistan.[3] De habitat bestaat uit rivieren, rivierarmen en meren met helder en schoon water met een zandbodem en weinig vegetatie. Op het menu staan vissen, weekdieren en amfibieën. Door de zandwinningsindustrie en het afdammen van rivieren worden deze in zandgronden eierleggende dieren zeldzamer en de soort staat inmiddels op de CITES-lijst. Desondanks wordt de schildpad nog steeds illegaal gevangen voor de dierenhandel, ook al is deze soort vanwege zijn uiteindelijke lengte voor een particulier moeilijk te houden. Bovendien zijn deze dieren, met name de jongen, zeer gevoelig voor waardewisselingen van het water zoals PH, zoutgehalte en hardheid; bij een te grote afwijking hiervan gaat de schildpad op de rug zwemmen, een teken van ziekte.
Externe link
Bronvermelding
|