Kluut

Kluut in vlucht

Overwegend witte verenkleed met scherpe zwarte tekening op de kruin en nek, de opvallende omhooggebogen, zwarte snavel en de lange blauwgrijze poten maken de Kluut onmiskenbaar. Ook de rug en de vleugels bevatten zwarte strepen. Juvenielen hebben bruinige tekening op bovenzijde. In vlucht steken poten voorbij de staart uit. De lichaamslengte bedraagt 42 tot 45 cm[2] en het gewicht 225 tot 400 gram.

Foerageert lopend in modder en ondiep water met heen en weer zwaaiende bewegingen van de kop. Kan goed zwemmen. Broedt in kolonies, meestal op zanderige vlaktes, moerassige weilanden, opspuitterreinen, etc., meestal nabij water (ook brak en zout). Deze vogels zijn erg territoriaal ingesteld en agressief tegen indringers. Het voedsel bestaat uit zoetwaterplankton, kreeftjes, slakken, enz. Het is een groepsvogel.

Kluten foerageren het liefst in water met een fijne sliblaag, daar maaien ze als het ware, met hun snavel op een kiertje open, doorheen. Zodra er een garnaaltje of iets dergelijks naar binnen zwemt, klapt de kluut haar snavel direct dicht. Op die manier foerageren ze het grootste deel van de dag.

Het nest bevindt zich op de grond in een kuiltje, versierd met schelpen en grasstengels. Het legsel bestaat uit 4 zandkleurige of grijsgroene eieren met donkere vlekken.

In Nederland is de kluut tijdens het broedseizoen aanwezig voornamelijk langs de watergebieden zoals het Lauwersmeer. Deze steltloper overwintert langs de kust van de Middellandse Zee en de Atlantisch kust van Frankrijk en Portugal. Een deel van de populatie overwintert in de Westerschelde.

Volgens SOVON had het aantal broedparen in de periode 1990-2007 een sterk wisselend verloop, merendeels dalend (<5% per jaar). Rond 2007 broedden er nog ongeveer 8.000 paar in Nederland.[3]

De kluut staat niet op de Nederlandse rode lijst, maar wel als kwetsbaar op de Vlaamse Rode Lijst. De soort staat als niet bedreigd op de internationale Rode Lijst van de IUCN.[1]

• Kaarten met waarnemingen:

• België
• Nederland
• wereldwijd

Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Recurvirostra avosetta op Wikimedia Commons.