Klimbim

Het basisconcept van Klimbim baseert zich op het Amerikaanse format Rowan & Martins Laugh-In. Enkele elementen werden overgenomen, waaronder de wand met de vele kleine vensters, waaruit moppen werden verteld. Andere elementen gingen over het oorspronkelijke concept uit. Dus werd de inrichting gecompleteerd met elementen van een sitcom. In iedere aflevering werden meerdere episoden uit het absurde leven van de Klimbim-familie getoond. De stamacteurs van de groep speelden het tegenovergestelde van wat men eigenlijk van een doorsneefamilie zou verwachten: een oorlogsverliefde grootvader, de volledig onverantwoordelijke moeder Jolante, die slechts aan haar eigen plezier dacht, een werkschuwe playboy als haar minnaar en de ontembare dochter Gaby, die een schorpioen, Charly genaamd, als huisdier had. Een running gag was de grootvader, die zich steeds weer beklaagde over een hardgekookt ontbijtei.

De sketches hadden veelvuldig niet slechts binnen een programma een thematisch verband, vaak kruisten zich ook twee verschillende sketch-reeksen in een programma. Ook filmtechnisch ontwikkelde Michael Pfleghar Klimbim tot zelfstandigheid. Stilistisch vertoonden veel van de films in muziek, kleur, filmsnede en agogiek overeenkomsten met stomme films, talrijke kostuums imiteerden de mode van de jaren 20. Pfleghar zette vroeg de toentertijd weinig gebruikelijke Bluescreen-techniek in om acteurs voor apart opgenomen achtergronden te tonen.

De humor bewoog zich tussen slapstick en onzinnigheid en werd vaak frivool en provocerend gepresenteerd. Vroeger, toen het medialandschap als veeleer preuts werd ondervonden, behoorde de provocatie door een sterke sexualisering van het begin af tot het basisconcept. Daarbij behoorden erotische zinspelingen, verleidelijke kleding van de vertolksters en openlijk getoonde naaktheid, maar ook de selectie van de stamacteurs, die voorheen grotendeels hun geld hadden verdiend met erotische films. Juist deze anti-preutse instelling leidde niet alleen tot een publiekelijk succes, maar werd ook beloond met een onderscheiding door de toentertijd als conservatief geldende jury van de Adolf-Grimme-prijs.

Het muzikale handelsmerk van Klimbim was het door Heinz Kiessling gecomponeerde herkenningslied Klimbim ist unser Leben en eindigt met de versregel "und ist es mal nicht wahr" met de door Ingrid Steeger gefluisterde woorden "dan mach ich mir 'nen Schlitz ins Kleid und find es wunderbar", die voortkomen uit een schlager van Evelyn Künneke uit 1961. Na 30 afleveringen eindigde de serie op 22 maart 1979.

• 1975 Zilveren Adolf-Grimme-Prijs voor Michael Pfleghar
• 2003 Deutscher Comedypreis Extra prijs voor de eerste succesvolle comedy-show in Duitsland