Horst Janson

Horst Janson is de zoon van een justitie-ambtenaar en groeide op in Mainz, Bad Soden en Wiesbaden. Hij was reeds als scholier actief in toneelvoorstellingen op school. In 1951 volbracht hij een talententest bij de Frankfurter Bühnengenossenschaft en nam vervolgens toneelonderricht aan de Schauspielschule Genzmer. Na zijn opleiding trad hij op in het Staatstheater Wiesbaden in het drama Lorenzaccio. Hij kreeg een verdere opleiding in de Nachwuchsstudios van de UFA en werd als Morten Schwarzkopf in een verfilming van Die Buddenbrooks (1959) zo bekend, dat hij direct daarna de hoofdrol kreeg in de film …und noch frech dazu.

In de film Das Glas Wasser (1960) van Helmut Käutner met Gustaf Gründgens en Liselotte Pulver werd hij vrij populair. Hij speelde reeds mee van 1967 tot 1969 in Landarzt Dr. Brock, maar zijn eigenlijke doorbraak lukte pas in 1968 met de ARD-tv-serie Salto Mortale, waarin hij de trapeze-artiest Sascha Doria vertolkte. In 1970 speelde hij naast Charles Bronson en Tony Curtis in de Engels-Amerikaanse bioscoopproductie You Can't Win 'Em All.

Hij werd bij een breed publiek bekend door zijn rol in de tv-serie Der Bastian (1973), waarin hij ondanks zijn 37-jarige leeftijd, met zijn jeugdig ogende uitstraling de student Bastian speelde. Ongeveer terzelfder tijd speelde Janson in Die Zwillinge vom Immenhof (1973) en Frühling auf Immenhof (19743) samen met Heidi Brühl in de latere vervolgen van de populaire Immenhof-films uit de jaren 50 mee. Horst Janson werkte in de daarop volgende periode in talrijke Engels-Amerikaanse producties mee, waaronder Breakthrough naast Richard Burton en Robert Mitchum. Noemenswaardig is reeds zijn vroege deelname in de ongewone, door de critici uitgesproken positief ontvangen Ierse oorlogsfilm The McKenzie Break (1970).

In het begin van de jaren 80 inspireerde hij een hele generatie kinderen als Horst in de Sesamstraße. In 1998 speelde hij in Bad Segeberg Old Shatterhand en in 2001 Old Shurehand. Bij de Zuidduitse Karl May Festspiele in de westernstad Dasing bij Augsburg speelde hij Old Shatterhand in Der Schatz im Silbersee (2006) en in de twee daaropvolgende jaren speelde hij Old Firehand samen met zijn dochter Sarah-Jane. Ook trad Janson als Old Firehand op in Winnetou und Kapitän Kaiman.

In de ARD-tv-reeks Unter weißen Segeln speelde hij in 2004/2005 een kapitein. De serie bracht hem voor vier weken naar Egypte, voor vier weken naar de Griekse eilanden en voor vier weken naar Cuba. In september en november 2008 speelde hij de geestelijke Lehmann in de ZDF-telenovela Wege zum Glück. Van december 2008 tot januari 2009 en van april tot mei 2009 speelde hij in de ARD-telenovela Sturm der Liebe Dr. Paul Wielander. Eveneens in 2009 speelde hij de dementerende Jacob in de film Eines Tages.

Horst Janson was van 1973 tot 1976 getrouwd met de actrice Monika Lundi. Met haar nam hij het nummer Wir wollen es haben (1975) op onder productie van Michael Kunze, dat echter geen commercieel succes werd. Hij woont tegenwoordig met zijn tweede echtgenote Hella "Helgardt" Ruthardt en zijn twee volwassen dochters Laura-Marie en Sarah-Jane (ook actrice) in Grünwald bij München.

• 1973: Prijs van de krant Sunday Mail als beste acteur in het Engelse tv-spel The Best of Enemies
• 1973: Gouden BRAVO Otto
• 1974: Bambi

• 2016: Bad Hersfelder Festspiele – Hexenjagd (regie: Dieter Wedel)
• 2017: Kerle im Herbst