Project 1144.2

De Project 1144.2 Orlan-klasse (Russisch: Крейсера проекта 1144 Орлан) van zware geleidewapenkruisers is de grootste scheepsklasse van de Russische marine, alleen vliegdekschepen zijn groter. Vanwege de vergelijkbare grootte met slagkruisers uit de Eerste Wereldoorlog wordt het schip ook wel als zodanig geklasseerd. De klasse was oorspronkelijk bedoeld voor onderzeebootbestrijding, maar haar rol werd uitgebreid met de bestrijding van oppervlakteschepen. In het Westen zijn de schepen bekend onder de NAVO-codenaam Kirov-klasse, naar het eerste schip uit de klasse.

Project 1144.2
Project 1144.2 Orlan
Geschiedenis
WerfBaltische Scheepswerf (SY 189)
Algemene kenmerken
Lengte250 m
Breedte28,5 m
Diepgang10 m
Deplacementstandaard 22.000 ton, maximaal 28.000 ton
Voortstuwing en vermogen2 nucleaire reactoren
Vaart35
Bemanning900
Vliegtuigen en faciliteiten3 helikopters
Portaal    Maritiem

Bewapening

Aanvalswapens

De bewapening van de Project 1144.2-klasse bestaat uit een scala aan raketten, machinegeweren, torpedo's en een elektronisch wapenarsenaal. De belangrijkste aanvalswapens zijn 20 P-700 Granit raketten in verticale lanceerinrichtingen op het voordek.[1]

Voor onderzeebootbestrijding hebben de schepen 2 × 5 533 mm torpedobuizen waaruit ook RPK-2 Vijoega-raketten (SS-N-15 Starfish) afgevuurd kunnen worden, 2 RBU1000 zesloops-lanceerinstallaties en een RBU6000 twaalfloops-lanceerinstallatie voor ongeleide raketten. Verder beschikt de Kirov over 16 RPK-3 Metel-raketten (SS-N-14 Silex).

Op het achterdek bevindt zich een dubbelloops AK-130 130 mm kanon, behalve op de eerstgebouwde Admiraal Oesjakov waar een 100 mm kanon geplaatst is. Ook is hier een landingsplek en hangar voor maximaal 3 Kamov Ka-25RT of Ka-27PL helikopters.

Verdedigingswapens

Als eerste verdediging tegen luchtdoelen (vliegtuigen, helikopters en raketten) hebben de schepen 12 S-300F (NAVO-codenaam: SA-N-6 Grumble) verticale lanceerinrichtingen met in totaal 96 raketten. De Peter de Grote heeft een gemoderniseerde versie van dit systeem genaamd S-300FM (SA-N-20 Gargoyle). De tweede verdedigingslinie bestaat uit 3K95 Kinzhal (SA-N-9 Gauntlet) of 9K33M Osa-M (SA-N-4 Gecko) raketten, de configuratie verschilt per schip. De laatste verdedigingslinie wordt gevormd door 8 AK-630 30 mm CIWS-installaties op de Admiraal Oesjakov en Admiraal Lazarev of Kasjtan CIWS op de Admiraal Nakhimov en Peter de Grote.

Schepen

Omdat de schepen allemaal ten tijde van de Sovjet-Unie gedoopt werden, kregen ze namen van communistische personen. Bij het uit elkaar vallen van de Sovjet-Unie werden de schepen daarom hernoemd.[2]

Naam (origineel, na hernoeming)KielleggingTewaterlatingIngebruiknameStatus
Kirov, Admiraal Oesjakov197419771980Inactief na reactorongeval in 1990
Froenze, Admiraal Lazarev197819811984Uit dienst genomen in 1997
Kalinin, Admiraal Nakhimov198319861988Opgelegd in 1997
Joeri Andropov, Peter de Grote198619891989In dienst noordelijke vloot
Dzerzjinski, KoeznetsovNooit afgebouwd

Alle schepen zijn opgelegd en liggen in de Witte Zee.[3] De Admiraal Oesjakov en Admiraal Lazarev verkeren in zeer slechte staat en zullen nooit meer in de vaart komen. De reactoren aan boord van de Admiraal Oesjakov zijn zo slecht dat er sprake is van een groot milieurisico.[3] In 2011 werd 50 miljard roebels (circa $765 miljoen) vrijgemaakt om de Admiraal Nakhimov, die in een betere staat verkeerde, weer in de vaart te krijgen.[3] In augustus 2015 volgde de Peter de Grote. Deze krijgt in Moermansk eerst een grote onderhoudsbeurt en wordt vanaf 2018 gemoderniseerd op de Sevmash scheepswerf in Severodvinsk.[3] Het budget voor deze werkzaamheden is niet bekendgemaakt.[3] De Peter de Grote is in oktober 2016 naar de Middellandse Zee gestuurd om gevechten in Syrië te ondersteunen.

Zie de categorie Kirov class battlecruiser van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.