Kei (afzettingsgesteente)

Kei is een granulair ('korrelig') afzettingsgesteente. De korrels zijn grover dan die van stenen en fijner dan die van blokken.

Nagelfluh in de Speer (Sankt Gallen, Zwitserland) waarin diverse keien zitten.

Definities

In Nederland is de classificatie van korrelgrootteklassen vastgelegd in NEN 5104. Voor keien bestaat de volgende definitie:[1]

  • Keien zijn alle korrels in een afzettingsgesteente ≥ 200 mm en < 630 mm.
  • De keienfractie in een afzettingsgesteente is de korrelgroottefractie ≥ 200 mm en < 630 mm.
  • Keiengrind is een granulair afzettingsgesteente waarvan de korrels een mediane grootte hebben van ≥ 200 mm en < 630 mm.

Keien zijn een erosieproduct, ontstaan uit vast gesteente en worden meestal door rivieren getransporteerd en afgezet. Keien kunnen ook op rotskusten ontstaan door de werking van de branding. Keien komen meestal voor in een mengsel met grind en zand.

Zie ook

Referenties
  1. (nl) Meulen, M. van der, Lang, F. de, Maljers, D., Dubelaar, W., Westerhoff, W., 2002. Grondstoffen en delfstoffen bij naam. Publicatiereeks grondstoffen 2002/21, Dienst Weg- en Waterbouwkunde, Delft & TNO-NITG, 96 pp. ISBN 90-369-5509-2. Grondsoorten en Delfstoffen bij naam
Grondsoorten

Fluviatiel of marien: grind · zand · zavel · leem · klei     Kalkhoudend: kalk · mergel · moeraskalk
Eolisch: zandlöss · löss     Glaciaal: keimergel · keileem     Organogeen: hoogveen · laagveen

Korrelgrootte: lutum (<2µm) · silt (2 tot 63µm) · zand (63µm tot 2mm) · grind (2mm tot 63mm) · stenen (63mm tot 200mm) · keien (200mm tot 630mm) · blokken (> 630mm)

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.