Kaspisch Pijpleidingenconsortium

Het Kaspisch Pijpleidingenconsortium, in het Engels bekend onder de naam Caspian Pipeline Consortium (CPC), is een samenwerkingsverband van Rusland en Kazachstan en een aantal internationale oliemaatschappijen. Doel van het consortium is de aanleg en beheer van een oliepijplijn tussen olieproducerende regionen in Rusland en Kazachstan en de Zwarte Zee-kust.

Route pijplijn

Belangrijkste reden voor de aanleg van deze pijplijn was de ontdekking van het Tengizveld in Kazachstan in 1979. In april 1993 besloten een aantal oliemaatschappijen dit veld te gaan ontwikkelen en om de olie naar de afzetmarkten te vervoeren werd ook besloten een pijplijn aan te leggen.

De pijplijn heeft een lengte van 1511 kilometer en is sinds eind 2001 in gebruik. De capaciteit was ruim 650.000 vaten per dag, ofwel ruim 35 miljoen ton olie per jaar. De olie wordt in de haven van Novorossiejsk overgepompt in tankers. In 2002 werd al ruim 11 miljoen ton olie door de pijplijn vervoerd en dit nam verder toe tot ruim 30 miljoen ton vanaf 2005.

In 2011 besloten de aandeelhouders de capaciteit van de pijplijn te verhogen.[1] Na een investering van $ 5,4 miljard is de capaciteit verhoogd naar 67 miljoen ton op jaarbasis.[1] Om dit te realiseren zijn 10 extra pompstations gebouwd, zes extra olieopslagtanks in de haven van Novorossiejsk gebouwd, een extra afmeerpunt voor tankers in zee aangelegd en 88 kilometer van de pijplijn voorzien van buizen met een grotere diameter.[1] De expansieplannen zijn medio 2017 afgerond.[2] In november 2016 kwam het grote Kashagan olieveld in de Kaspische Zee in productie en de uitbreiding was nodig om de olie uit dit veld af te voeren.[2] Als de plannen zijn uitgevoerd verwacht de onderneming de omzet met $ 2,3 miljard te verdubbelen.[1]

In 2015 werd 42,8 miljoen ton olie door de pijplijn vervoerd. In 2019 was dit gestegen naar 63,3 miljoen ton, hiervan was 55,8 miljoen ton afkomstig uit Kazachstan en 7,4 miljoen ton uit Rusland.[3] De meeste olie kwam uit drie velden, Tengiz (29,9 miljoen ton), Karachaganak (10,1) en Kashagan (14,1).

Jaar Transport
(× miljoen ton)
201034,9
201440,0
201542,8
201644,3
201755,1
201861,1
201963,3

Samenstelling consortium

De aandeelhouders van het consortium zijn:

  • Transneft - 24%
  • KazMunaiGaz (Kazachstan) - 19%
  • Chevron Caspian Pipeline Consortium Co. - 15%
  • LukArco B.V. - 12,5%
  • Mobil Caspian Pipeline Co. - 7,5%
  • Rosneft - Shell Caspian Ventures Ltd. - 7,5%
  • CPC Company - 7%
  • ENI International (N.A.) N.V. - 2%
  • BG Group - 2%
  • Oryx Caspian Pipeline LLC - 1,75%
  • Kazakhstan Pipeline Ventures LLC - 1,75%

In april 2007 is het belang van de Russische overheid in het consortium overgedragen aan Transneft. Medio 2008 heeft Oman, een van de oprichters, het volledige belang van 7% in de pijplijn verkocht aan CPC een staatsbedrijf van Rusland.[4] In december 2009 verkocht BP haar belang in LukArco aan LUKoil voor $ 1,6 miljard.[5] Deze verkoop geeft een indicatie van de waarde van de pijplijn, namelijk $ 24 miljard.

(en) website van het consortium

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.