Juris Hartmanis

Hartmanis behaalde aan de Philipps-Universiteit Marburg in Duitsland een bachelorgraad in natuurkunde.[1] In 1951 behaalde hij in de Verenigde Staten een mastergraad in toegepaste wiskunde aan de University of Kansas City (tegenwoordig University of Missouri–Kansas City). In 1955 behaalde hij zijn Ph.D. in wiskunde aan het California Institute of Technology onder begeleiding van Robert P. Dilworth.

In 1958 begon Hartmanis te werken bij het General Electric Research Laboratory waar hij veel principes van de complexiteitstheorie ontwikkelde. In 1965 werd hij professor aan de Cornell-universiteit en tevens een van de oprichters van het informatica-departement van deze universiteit.

In 1965 publiceerde hij ook samen met Richard E. Stearns het werk getiteld On the computational complexity of algorithms in Transactions of the American Mathematics Society waarin de funderingen van de complexiteitstheorie gelegd werden. In deze publicatie werd de complexiteit van algoritmen voor het eerst gebaseerd op turingmachines in tegenstelling tot eerder onderzoek op dit gebied. In 1985 zou Richard Karp dit bestempelen als een publicatie waarin de kijk op dit onderwerp werd veranderd.[2]

In 1993 ontving hij samen met Richard E. Stearns de Turing Award voor hun bijdragen aan de complexiteitstheorie:

Zie de categorie Juris Hartmanis van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.