Joy Fleming

Kort na haar geboorte moest Flemings familie ten gevolge van de oorlog naar Mannheim verhuizen. In 1958 won ze met Ciao, ciao bambina een plaatselijke schlagerwedstrijd. Na een opleiding tot verkoopster zong ze op 16-jarige leeftijd jazz en blues in Mannheimer bars en muzieklokalen.

In 1963 stichtte ze de groep Joy & the Hit kids, die later in Joy Unlimited omgedoopt werd. Door televisieoptredens werd ze ook bij het grote publiek bekend. Vanaf '71 zong ze solo.

In 1973 trad ze aan op het Wereldsongfestival in Tokio met het lied Ihr dürft die Augen nicht verschließen, ze werd 11de en kreeg een Outstanding Performance Award en een Outstanding Song Award.

In 1975 vertegenwoordigde ze West-Duitsland op het Eurovisiesongfestival in Stockholm met het lied Ein Lied kann eine Brücke sein. Het lied eindigde op de 17e plaats, maar werd desalniettemin in de harten van de Duitsers gesloten. Het is intussen een evergreen geworden en tot een van de beste schlagers uitgeroepen. In Nederland kennen we vooral de Nederlandse uitvoering van het lied door Gerard Joling: "Zing met me mee".

Een jaar later trouwde Fleming met Bernd Liebenow, die ook haar manager werd. Ze toerde door Argentinië, de DDR (ze was een van de weinige West-Duitse zangers die daar optrad), Scandinavië, China, Frankrijk en de Sovjet-Unie.

In 1986 werd Fleming samen met Marc Berry 4de in de Duitse voorronde van het Songfestival.

In 1990 richtte ze haar eigen platenmaatschappij op. Ze heeft vier kinderen, twee uit haar eerste huwelijk en twee uit haar tweede huwelijk.

In 2001 werd ze tweede in de Duitse voorronde, Countdown Grand Prix, met het lied Power of trust. Een jaar later bereikte ze die positie opnieuw met Joy to the world.

In 2005 werd ze geïnterviewd voor het televisieprogramma Tour d'Eurovision en een jaar later mocht ze commentaar geven tijdens de Duitse finale.

In 2017 overleed ze op 72-jarige leeftijd.[1]

• „Daytime, Nighttime“ (1968) met "Joy & the Hit Kids"
• „Mannemer Dreck“ (1972)
• „Joy Fleming“ (1973)
• „Halbblut“ (1973)
• „Kall, oh Kall“ (1973)
• „This is my life“ (1974)
• „Let me be the one“ (1974)
• „Arbeitslos“ (1975)
• „Menschenskind“ (1975)
• „Ich sing fer’s Finanzamt“ (1977)
• „I only wanna get up and dance“ (1978)
• „Vocals and Keyboards“
• „Dance Tonight“ (1984)
• „Zuviel Gefühl“ (1985)
• „Don’t You Know“ (1987)
• „Anne“ (1989)
• „The Yodel Queen“
• „Gypsyland“
• „Butzekrampel“
• „Feuer und Flamme“
• „Sentimental Journey“ (1993)
• „How High The Moon“ (1993)
• „Berühre mich“
• „Raff dich auf“ (1994)
• „Viele Gesichter“ (1994)
• „Gedanken einer Frau“ (1998)

Duitsland op het Eurovisiesongfestival

1956: Freddy Quinn + Walter Andreas Schwarz · 1957: Margot Hielscher · 1958: Margot Hielscher · 1959: Alice & Ellen Kessler · 1960: Wyn Hoop · 1961: Lale Andersen · 1962: Conny Froboess · 1963: Heidi Brühl · 1964: Nora Nova · 1965: Ulla Wiesner · 1966: Margot Eskens · 1967: Inge Brück · 1968: Wenche Myhre · 1969: Siw Malmkvist · 1970: Katja Ebstein · 1971: Katja Ebstein · 1972: Mary Roos · 1973: Gitte · 1974: Cindy & Bert · 1975: Joy Fleming · 1976: Les Humphries Singers · 1977: Silver Convention · 1978: Ireen Sheer · 1979: Dschinghis Khan · 1980: Katja Ebstein · 1981: Lena Valaitis · 1982: Nicole · 1983: Hoffmann & Hoffmann · 1984: Mary Roos · 1985: Wind · 1986: Ingrid Peters · 1987: Wind · 1988: Maxi & Chris Garden · 1989: Nino de Angelo · 1990: Chris Kempers & Daniel Kovac · 1991: Atlantis 2000 · 1992: Wind · 1993: Münchener Freiheit · 1994: Mekado · 1995: Stone & Stone · 1997: Bianca Shomburg · 1998: Guildo Horn & Die Orthopädischen Strümpfe · 1999: Sürpriz · 2000: Stefan Raab · 2001: Michelle · 2002: Corinna May · 2003: Lou · 2004: Max · 2005: Gracia · 2006: Texas Lightning · 2007: Roger Cicero · 2008: No Angels · 2009: Alex Swings Oscar Sings · 2010: Lena Meyer-Landrut · 2011: Lena Meyer-Landrut · 2012: Roman Lob · 2013: Cascada · 2014: Elaiza · 2015: Ann Sophie · 2016: Jamie-Lee Kriewitz · 2017: Levina · 2018: Michael Schulte · 2019: S!sters