Jos Ghysen

Jos Ghysen werd geboren in Hasselt, waar hij in het Sint-Jozefscollege school liep. Toen Ghysen veertien jaar was, brak de oorlog uit. Deze periode had een grote invloed op hem. Geïnspireerd door een leraar die geregeld stukjes van Johan de Maegt uit Het Laatste Nieuws voorlas,[1] is hij zelf cursiefjes beginnen te schrijven. In een lokaal weekblad, 'het Aankondigingsblad', publiceerde hij op 14 oktober 1944 zijn eerste cursiefje. De uitgever van het blad zei hem: doe dit voortaan maar iedere week, wat Ghysen vijftig jaar lang ononderbroken gedaan heeft. In diezelfde naoorlogse periode heeft hij ook kort als journalist voor Het Belang van Limburg gewerkt, tot hij zijn opleiding als onderwijzer voltooide. Aan het college van Mechelen-aan-de-Maas studeerde hij af voor onderwijzer. Hij ging er dadelijk aan de slag als leraar van het zevende leerjaar.

In de jaren vijftig van de 20e eeuw debuteerde hij als schrijver onder het pseudoniem "André Roggen". Zijn roman "Requiem voor Christine" (1958) werd bekroond met de Eugeen Leen-prijs. Van 1967 tot 1990 presenteerde hij wekelijks op zaterdag het legendarische radioprogramma Te bed of niet te bed op de gewestelijke radio-omroep BRT2 Limburg. Ook was Ghysen bekend om zijn cursiefjes die hij wekelijks voorlas in Het Schurend Scharniertje (1954-1994) en waarvan er vele zijn gepubliceerd in diverse boekjes. Andere populaire radioprogramma's van Ghysen waren Zondagsparasol (1964-1966) en Het zal je plaat maar wezen, later herdoopt tot Rodenbachstraat 29 (1973-1976), een muzikaal verzoekprogramma waar hij wekelijks een miljoen luisteraars mee bereikte.[2]

Sinds november 2005 had Ghysen een blog waarop hij regelmatig korte stukjes plaatste. Op aanvraag van Sven Ornelis schreef en las hij ook one-liners voor in het ochtendprogramma dat Sven Ornelis op Q-music presenteert. In 2009 werd hij door de lezers en de vakjury van het computermagazine Clickx Magazine verkozen tot Blogger van het jaar[3].

In de jaren 80 presenteerde hij diverse televisiespelprogramma's op de openbare omroep. Na zijn pensionering bij de BRT ging hij aan de slag als televisiepresentator bij de commerciële omroep VTM. Hier presenteerde hij onder meer Zondag Josdag en was te gast in het moppenprogramma HT&D.

In 2012 bracht zijn voormalige collega Kris Smet naar buiten dat Ghysen in de jaren zeventig jarenlang zijn medepresentatrice van Te bed of niet te bed Ireen Houben seksueel geïntimideerd en misbruikt zou hebben. Ghysen ontkende dat.[4] Andere collega's bevestigden de verhalen over intimidatie en maakten gewag van een cultuur van seksisme en machtsmisbruik bij de toenmalige Omroep Limburg..[5] Ghysen stierf in 2014 op 88-jarige leeftijd.[6]

• Jos Ghysen heeft een cameo in het Kiekeboestripalbum De anonieme smulpapen. Hij wordt er voorgesteld als "Dr. Ghysen" en geeft een lezing aan een aantal zwaarlijvige mensen onder de titel: Te Vet of niet Te Vet. Hij gebruikt hier ook de uitdrukking: Bij leven en welzijn.
• Een aantal fragmenten van Zondag Josdag werden geparodieerd in de allerlaatste aflevering van Mark Uytterhoevens Alles Kan Beter. Uytterhoeven speelde hierbij Jos Ghysen.
• "Te bed of niet te bed" was ook de naam van een aflevering van F.C. De Kampioenen.
• Jos Ghysen vertaalde Hergés strip Mannen op de Maan naar het Hasselts in opdracht van de vzw BD-STRIP en in samenwerking met de stad Hasselt en de Provincie Limburg. In het Hasselts luistert dit Kuifje-avontuur naar de naam "Manne obbe Moan". Hij werd hiervoor gelauwerd met de "Stripdiamant", als promotor van de Belgische strip op internationaal vlak.

• Medio 2011 werd Jos Ghysen ereburger van de stad Hasselt.

• Jos Ghysen Blogt
• Kuifje in het Hasselts - 'Manne obbe Moan'
• Profiel bij de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren (dbnl)