Jonathan Edwards (atleet)

Edwards werd als zoon van een Vicaris geboren. Vanuit religieuze overwegingen deed hij niet mee aan wedstrijden op zondag. Om deze reden sloeg hij ook de wereldkampioenschappen van 1991 over. In 1993 was hij na talloze gesprekken met zijn vader milder in deze opvattingen en deed wel mee aan de wereldkampioenschappen, waar hij via de kwalificatiewedstrijden op zondag uiteindelijk brons won.

In 1995, het jaar van zijn doorbraak, won Jonathan Edwards het hink-stap-springen tijdens de wedstrijd om de Europa Cup met een sprong van 18,43 en al was dat een prestatie waarbij rugwind een te grote rol had gespeeld, het was toch een voorbode van wat er dat jaar te gebeuren stond. Want op de wereldkampioenschappen in Göteborg in augustus werd hij kampioen en brak hij tot tweemaal toe het wereldrecord. Met zijn eerste sprong van 18,16 werd hij officieel de eerste man die de barrière van achttien meter doorbrak, waarna hij deze prestatie ongeveer twintig minuten later liet volgen door een sprong van 18,29. Later zou hij verklaren, dat hij tijdens die WK het gevoel had, dat hij kon springen zo ver als maar nodig was. Hij werd aan het eind van dat jaar door de BBC uitgeroepen tot 'Sports Personality of the Year'.
In 1995 won Edwards het hink-stap-springen tijdens de Europacup-wedstrijd, evenals in 1996, 1997, 1998 en 2002 en tijdens de wereldbeker in 1992 en 2002. Op de Olympische Spelen van 1996 in Atlanta kwam hij als favoriet aan de start, maar werd hij verslagen door Kenny Harrison uit de Verenigde Staten en won hierdoor het zilver. In 2000 won hij op de Olympische Spelen van Sydney daarentegen het goud wel met een afstand van 17,71. In 2001 werd hij opnieuw wereldkampioen en in 2002 Gemenebestkampioen..

Op de WK van 2003 in Parijs werd Jonathan Edwards door een enkelblessure teleurstellend twaalfde (16,31) en beëindigde zijn atletiekcarrière. Edwards kreeg werk in de medische sector en presenteerde af en toe het programma "Songs of Praise" op de BBC, waarbij christelijke liederen gezongen worden. Hij stopte hiermee in 2007, nadat hij had verklaard zijn geloof te zijn kwijtgeraakt.[1]

Kampioenschappen

• 1989: 2 Britse (AAA-)indoorkamp. - 15,83 m
• 1989: 1 Britse (AAA-)kamp. - 16,53 m
• 1989: 3 Wereldbeker- 17,28 m
• 1990: 2 Britse (AAA-)kamp. - 16,51 m
• 1991: 1 Britse (AAA-)kamp. - 16,50 m
• 1992: 1 Wereldbeker - 17,34 m
• 1993: 6e WK indoor - 16,76 m
• 1993: 3 WK - 16,44 m
• 1994: 1 Britse (AAA-)kamp. - 17,39 m
• 1994: 8e Grand Prix Finale - 15,81 m
• 1995: 1 WK - 18,29 m (WR)
• 1996: 2 OS - 17,88 m
• 1996: 1 Grand Prix Finale - 17,59 m
• 1997: 2 WK - 17,69 m
• 1998: 1 Britse (AAA-)kamp. - 17,12 m
• 1998: 1 EK - 17,99 m
• 1999: 3 WK - 17,48 m
• 2000: 1 OS - 17,71 m
• 2000: 1 Grand Prix Finale - 17,12 m
• 2001: 2 WK indoor - 17,26 m
• 2001: 1 Britse (AAA-)kamp. - 17,59 m
• 2001: 1 WK - 17,92 m
• 2002: 1 Gemenebestspelen - 17,86 m
• 2002: 3 EK - 17,32 m
• 2002: 2 Grand Prix Finale - 17,41 m
• 2002: 1 Wereldbeker - 17,34 m
• 2003: 4e WK indoor - 17,19 m
• 2003: 12e WK - 16,31 m

Golden League-podiumplekken

• 1998: 1 Bislett Games – 18,01 m
• 1998: 1 Golden Gala – 17,60 m
• 1998: 1 Weltklasse Zürich – 17,75 m
• 2000: 1 Weltklasse Zürich – 17,36 m
• 2002: 1 Bislett Games – 17,51 m
• 2002: 1 Meeting Gaz de France – 17,75 m
• 2002: 2 Golden Gala – 17,25 m
• 2002: 2 Herculis – 17,59 m
• 2002: 1 Weltklasse Zürich – 17,63 m