Johnny van Doorn

Johnny van Doorn werd geboren in Beekbergen en groeide op in Arnhem. Vanwege de Slag om Arnhem waren zijn ouders naar Beekbergen uitgeweken. Hij had een Nederlandse vader en een Duitse moeder.

Hij stond bekend om zijn ’oerdicht’: een gedicht terugbrengend naar de oorsprong, namelijk harde geluiden die geenszins meer op woorden lijken. Johnny van Doorn, ook optredend onder de pseudoniemen Electric Jesus, Meester van de Chaos en Electric Goebbels, werd nationaal bekend na een door Simon Vinkenoog georganiseerde poëzieavond in Carré in 1966.

Johnny van Doorn was niet erg populair in zijn tijd; hij choqueerde door zijn manier van voordragen. Hij leek tijdens zijn voordrachten — onder invloed van alcohol en drugs — in een volslagen extase te geraken. In zijn gedichten kwam het overmatig drugsgebruik regelmatig aan de orde. Mede door zijn ’reputatie’ als drugsgebruiker en zijn nieuwe ideeën in de kunst werd hij zowel gehaat als geliefd. Ook de inhoud van zijn gedichten, vol lelijke woorden en vaak met expliciete verwijzingen naar seks of drugsgebruik, was gericht op schokeffect.

Johnny van Doornplein, Arnhem.

Hij speelde met Cherry Duyns en Armando in het VPRO-programma Herenleed. Naar hem is de Johnny van Doornprijs voor de gesproken letteren genoemd. Deze prijs wordt tweejaarlijks toegekend door de organisatie van het literatuurfestival Wintertuin in Arnhem en Nijmegen. Een gedeelte van het Velperplein, de z.g. Stille Hoek waar een filiaal van het warenhuis Vroom & Dreesmann was gevestigd, en vlak bij cultuurtempel Musis Sacrum, is jaren geleden reeds omgedoopt in Johnny van Doornplein, vooral omdat hij tijdens zijn wildste jaren juist uit deze V&D keer op keer, badend in het zweet en volledig in katzwijm, door daartoe altijd speciaal op sleeptouw genomen vrienden moest worden weggedragen, nadat hij er te midden van het verblufte winkelpubliek in zijn typische Selfkicker-stijl, luid articulerend en woest gebarend, zijn effectiefste pennenvruchten had uitgekreten, steeds precies tot aan het punt dat het hem letterlijk de adem benam en hij, bij wijze van een finaal special effect al reutelend en als een vis naar lucht happend ineenzeeg.

Op 26 januari 1991 overleed Johnny van Doorn, vlak na beëindiging van de theatershow Herenleed, aan de gevolgen van kanker.

Op de website van de VPRO is een selectie van beeld- en geluidsmateriaal te vinden van Johnny van Doorn, waaronder een documentaire uit 2003 van Peter Scholten, getiteld Valse Lente. De documentaire is samengesteld uit louter archiefmateriaal. Op 26 december 1986 werd Van Doorn vijf uur geïnterviewd door Peter Flik in het radioprogramma Marathoninterview van de VPRO.

• 
  Van Doorn (staand rechts) in Arnhem, 1964
• 
  Provo-happening in Rotterdam (1966)
• 
  Johnny the Selfkicker (1968)
• 
  Elpee-presentatie (1969)

• Een nieuwe mongool (1966, De Bezige Bij, als Johnny the Selfkicker)
• Een heilige huichelaar (1968, De Bezige Bij, als Johnny the Selfkicker)
• Verzamelde gedichten (1994, De Bezige Bij)

• Mijn kleine hersentjes, 1972, De Bezige Bij
• De geest moet waaien, 1977, De Bezige Bij
• Gevecht tegen het zuur, 1984, De Bezige Bij
• Langzame wals, 1986, De Bezige Bij
• Door de weken heen : dagboeken, 1988, De Bezige Bij
• De lieve vrede : legendarische momenten 1944-1990, 1990, De Bezige Bij
• Oorlog en Pap, dubbel-cd, 2001, M Bondi

• Johnny van Doorn op boeken.vpro.nl
• Marathoninterview (5 afleveringen/uren) van Johnny van Doorn door Peter Flik op 26 december 1986 op de VPRO Radio.
• Profiel bij de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren (dbnl)