Johnny "Guitar" Watson
Johnny "Guitar" Watson (Houston (Texas), 3 februari 1935 - Yokohama, 17 mei 1996) was een Amerikaanse blueszanger en -gitarist, wiens lange carrière invloed had op de ontwikkeling blues, soul, rhythm-and-blues, funk, rock en hiphop.
Biografie
Zijn vader John Sr. was pianist en leerde zijn zoon het instrument. Maar de jonge Watson voelde zich meteen aangetrokken tot het geluid van de gitaar. Zijn grootvader, een predikant, was ook muzikaal aangelegd. "Mijn vader zong tijdens het gitaarspelen in de kerk" zei Watson jaren later. Toen Johnny 11 jaar was, bood zijn grootvader hem een gitaar aan, alleen als de jongen geen "duivelse muziek" zou spelen, blues. Watson zei ja, maar blues was toch het eerste wat hij deed.
Tijdens de jaren 50 werd hij bekend met singles als "Space Guitar" (1954), "Those Lonely, Lonely Nights" (1955), "Three Hours Past Midnight" (1956), "Superman Lover" (1976), "A Real Mother For Ya" (1977) en "Gangster Of Love" (1978).
Hij overleed in 1996 aan een hartaanval tijdens een optreden in Yokohama, Japan.
Invloed
Frank Zappa was een enorm bewonderaar van Watson. Hij noemde "Three Hours Past Midnight" zijn favoriete nummer. Watson speelde ook gitaar op een aantal Zappa-albums, zoals One Size Fits All (1975), Them or Us (1984), Thing-Fish (1984) en Frank Zappa Meets the Mothers of Prevention (1985).
De Amerikaanse rockband Pearl Jam heeft op het album Backspacer uit 2009 een nummer naar Johnny Guitar genoemd. Zanger Eddie Vedder raakte geïnspireerd door de collage van Johnny Guitars albumcovers in de wc van de oefenruimte van de band. Het gaat specifiek over de albumcover van "What the Hell Is This? (1979), waarop Johnny Guitar zittend op een driewieler met drie vrouwen staat afgebeeld. Het nummer gaat over een man die aangetrokken is tot een van de vrouwen op de album cover en zich afvraagt waarom de vrouw liever een van Johnny Guitars vele vrouwen wil zijn dan de unieke vriendin van deze man. Een van zijn vele hits is Too Tired die gecoverd werd door Gary Moore op zijn album Still Got The Blues.
Discografie
- 1957 Gangster of Love
- 1963 I Cried for You
- 1963 Johnny Guitar Watson [King]
- 1964 The Blues Soul of Johnny Guitar Watson
- 1965 Larry Williams Show with Johnny Guitar Watson
- 1967 Bad
- 1967 In the Fats Bag
- 1967 Two for the Price of One
- 1973 Listen
- 1975 I Don't Want to Be A Lone Ranger
- 1975 The Gangster Is Back
- 1976 Ain't That a Bitch
- 1976 Captured Live
- 1977 A Real Mother for Ya
- 1977 Funk Beyond the Call of Duty
- 1977 I Wanna Thank You
- 1978 Giant
- 1978 Gettin' Down with Johnny "Guitar" Watson
- 1979 What the Hell Is This?
- 1980 Lover Jones
- 1981 Johnny "Guitar" Watson and the Family Clone
- 1982 That's What Time It Is
- 1984 Strike on Computers
- 1985 Hit the Highway
- 1986 3 Hours Past Midnight
- 1989 Witchcraft
- 1990 Real Blues For Ya
- 1992 Plays Misty
- 1994 Bow Wow
Radio 2 Top 2000
| Nummer(s) met noteringen in de Radio 2 Top 2000 | '99 | '00 | '01 | '02 | '03 | '04 | '05 | '06 | '07 | '08 | '09 | '10 | '11 | '12 | '13 | '14 | '15 | '16 | '17 | '18 | '19 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| A real mother for ya | 824 | 1089 | 1541 | 1104 | 992 | 988 | 1390 | 1600 | 1390 | 1309 | 1372 | 1182 | 1441 | 963 | 1184 | 1489 | 1698 | 1872 | - | - | - |
Literatuur
De eerste volledige biografie en discografie verscheen in april 2009 bij CreateSpace/Amazon, USA. Titel: The Gangster of Love - Johnny "Guitar" Watson: Performer, Preacher, Pimp. Auteur: economisch journalist Vincent Bakker (Amsterdam, 1948). De discografie omvat 280 songs (de helft meer dan de volledigste tot nu) en telt 117 afbeeldingen, veelal uit privé-collecties. Tientallen collega-artiesten schetsen zijn muzikale ontwikkeling. Een "Extended Edition" (476 pagina's, 300 illustraties, inclusief 14 pagina's over Watsons muzikale vriendschap met Frank Zappa) verscheen in maart 2014 (CreateSpace/Amazon, Google Play, , ISBN 978-1495337321).