John Magufuli

Bij de presidentsverkiezingen van 2015 mocht president Kikwete zich na twee termijnen niet opnieuw herkiesbaar stellen. Magufuli werd bij een interne verkiezing binnen de CCM naar voren geschoven als presidentskandidaat. Hij kreeg hierbij de voorkeur boven onder anderen voormalig premier Edward Lowassa, die door de partij buitenspel werd gezet. Lowassa besloot verder te strijden als kandidaat van de concurrerende partij Chadema en werd Magufuli's voornaamste tegenstander bij de algemene verkiezingen in oktober 2015. Na een fanatieke campagne werd Magufuli met een overmacht van ruim 58% van de stemmen verkozen tot president van Tanzania. Hij trad aan op 5 november 2015. Zijn vicepresident is Samia Suluhu, de eerste vrouw met een dergelijke functie in de geschiedenis van het land.

Na zijn aantreden nam Magufuli onmiddellijk maatregelen om de overheidsuitgaven terug te dringen, onder meer door minder ministers in zijn kabinet op te nemen dan gebruikelijk (19 in plaats van 30) en zijn eigen presidentiële salaris drastisch te verlagen. Ook schortte hij festiviteiten in het kader van de onafhankelijkheidsdag op en verving deze door een nationale opruimcampagne, in een poging de verspreiding van cholera tegen te gaan. Magufuli nam persoonlijk deel aan de schoonmaakactie. De kostenbesparingen werden geïnvesteerd in ziekenhuizen en sanitaire voorzieningen.

Onder Magufuli's bewind wordt fors geïnvesteerd in infrastructuur, met name in de spoorwegen. Ook werden miljarden gepompt in de vissershaven van Bagamoyo, die op termijn de grootste haven van Afrika moet worden. Tanzania wordt hierbij economisch ondersteund door China.

In 2019 werd Magufuli voorzitter van de Ontwikkelingsgemeenschap van Zuidelijk Afrika.

Magufuli wordt als president internationaal bekritiseerd vanwege de mensenrechtensituatie in Tanzania. Organisaties als Human Rights Watch en Amnesty International voeren actie om de vrije meningsuiting in het land te beschermen. De regering van Magufuli wordt ervan beschuldigd de politieke oppositie sterk te onderdrukken, onder meer door het inperken en verbieden van politieke bijeenkomsten. Sinds 2015 werden diverse oppositieleden gearresteerd, drie werden door onbekenden vermoord.[1]

Ook de media worden scherp bedreigd. Radio- en televisiestations, alsmede websitebeheerders, kregen de verplichting om een vergunning van de overheid aan te vragen. Journalisten die volgens de overheid 'valse informatie' verspreiden, kunnen worden vervolgd. In november 2017 ontstond beroering na de verdwijning van de kritische journalist Azory Gwanda, die een symbool werd van de teloorgang van Tanzania's persvrijheid.[2] Vijf kranten werden verboden, waaronder de Swahilitalige Mawio in 2016 en de Engelstalige The Citizen in 2019. Daarnaast werd het de media niet langer toegestaan om buitenlandse bronnen te citeren.[3]

Homoseksualiteit, alsmede het demonstreren voor homorechten, is strafbaar in Tanzania en wordt onder Magufuli actief bestreden. Internationaal gefinancierde zorgprogramma's voor de Lgbt-gemeenschap werden stopgezet en klinieken voor de bestrijding van hiv werden gesloten. Een speciale commissie werd opgericht om homoseksuelen te kunnen aangeven en identificeren. In november 2018 werden in Zanzibar tien mannen gearresteerd op verdenking van homoseksualiteit.[4]

Ondanks het hoge geboortecijfer in Tanzania is Magufuli een tegenstander van gezinsplanning.[5]