Johannes Enders

Johannes Enders (Weilheim in Oberbayern, 12 mei 1967) is een van oorsprong Duits saxofonist. Hij begon met muziek studeren toen hij veertien jaar oud was. Hij studeerde eerst klassieke muziek aan het Conservatorium van München, maar wendde zich in 1988 tot jazz. Hij begon een studie aan het Jazzinstituut van Graz, waar hij kennis maakte met twee van zijn helden Dave Liebman en Jerry Bergonzi. Hij won toen hij twintig was Oostenrijkse prijzen.

Johannes Enders

Hij viel dermate op dat Reggie Workman, de bassist van John Coltrane hem sponsorde voor een beurs voor een opleiding in New York City. In de Verenigde Staten kreeg hij les van onder meer Donald Byrd, Branford Marsalis, Kenny Werner, Jimmy Cobb en Jim Hall. Hij kreeg ook in Amerika muziekprijzen (Oakland, 1990 en Washington (D.C.) 1991). Dan verschijnen de eerste muziekopnamen. Eerst op een album Schönberg Improvisations van Harry Pepl en later op het album Longing van John Locke.

Daarna keert hij terug naar Europa en toert door Zuid-Afrika in een trio met Hilton Schilder. In 1996 heeft hij zijn eigen kwartet, maar speelt hij met jazzmusici als Roberto Di Gioia, Milt Hinton, Jeff Watts, Billy Hart, Sam Rivers, Roy Hargrove, Jaki Byard, Lester Bowie, Jamaaladeen Tacuma, Lee Konitz, Kenny Wheeler, Ack van Rooyen en Brad Mehldau. Daarnaast experimenteert hij met ensembles als "NoTwist, Tied & Tickled Trio" en "Mars Mobil".

De invloed van John Coltrane en Wayne Shorter is nog merkbaar, maar hij heeft inmiddels zijn eigen stijl en weg gevonden.